ပုဂံရယ္ ဒီဇင္ဘာရယ္ အဖြားရယ္ က်မ မသက္ဇင္ရယ္ ၁

အဖြား ေျပာေသာ သမိုင္း ပံုျပင္ ႏွင့္ က်မ မသက္ဇင္ လို ပိုစ့္ေတြ ေရးပါအံုး လို ့မၾကာ ခဏ ေတာင္းဆိုလာ သူမ်ား အတြက္ ပုဂံေခတ္ ပ်က္သုဥ္း သြားၿပီးတဲ့ အေၾကာင္း ေရးျပီး ေနာက္ပိုင္း တင္ပါ့မယ္ ဟု ကတိေပး ခဲ့တာမို ့ က်မ ဒီပိုစ့္ကို တင္ လိုက္ပါ တယ္။ အားလံုးကို ဂါရ၀ ျပဳ ေလးစား လ်က္။

မသက္ဇင္

ဒီဇင္ဘာလ ေရာက္တိုင္း မႏၱေလးသား အဖိုးနဲ့ ေရစက္ဆံု ခဲ့သည့္ အဖြား မႏၱေလးက အဖိုး ေဆြမ်ိဳးေတြဆီ အလည္ သြားေနၾကပါ အဖြားနဲ့ အတူမသက္ဇင္ လည္းလိုက္ပါ စၿမဲ ေပါ့။ မႏၱေလး ေရာက္တိုင္း မဟာျမတ္မုနိ ဘုရားႀကီး လိပ္ ကန္ေဘးနားက မႏၱေလး မုန္ ့တီ တကူး တက သြားစား တယ္။ ျမဴရြက္သုတ္ ေညာင္ခ်ဥ္သုတ္ ခိုေတာင္ မုန္ ့တီ လို ေခါင္းရြက္ ေစ်းသယ္ေတြ လာတိုင္း လွမ္းေခၚ စားရတဲ့ အရသာက လည္း ကမၻာအရပ္ရပ္က နာမည္ႀကီး ဟိုတယ္ ေတြက အစားအစာေတြနဲ႕ မလဲႏိုင္ပါဘူး။ မႏၱေလး ေရာက္တိုင္း သြားလည္တာကေတာ့ ပုဂံပါ။ ပထမဆံုး ပုဂံကို ေရာက္စဥ္က အဖိုးဘက္က ေဆြေတြ မ်ိဳးေတြ လိုက္ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း မွာေတာ့ အဖြားနဲ့ မသက္ဇင္ ႏွစ္ေယာက္ သာ သြားလည္ ပါေတာ့ သည္။ ဘယ္ ႏွစ္ႀကိမ္ ေရာက္ ေရာက္ ပုဂံ ဟာ မသက္ဇင္ အတြက္ ရိုးမသြားဘူးေလ။ မႏၲေလးက အမ်ိဳးေတြက ေတာ့ ပုဂံသြားရတာ မ်ားလြန္းေတာ့ ျငီး ေငြ ့လာပံု ရသည္။ ပုဂံေရာက္ေတာ့ အဖြားကို ငဲ ့ျပီး သီရိ ပစၥယာ ဟိုတယ္မွာ တည္းသည္။ ပုဂံေရာက္ သည့္ ည ဘယ္မွ မလည္ျဖစ္ဘူး။

ပထမ ေျမာက္ ေန ့နံနက္
ပုဂံေရာက္ၿပီး ေနာက္တေန ့ နံနက္ေစာေစာ
အိပ္ရာက ႏိုးေနျပီး အဖြား ဘုရားရွိခိုး အၿပီးကို ေစာင့္ရင္း ျပဴတင္း တံခါးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေလေအးက စိမ့္ ၀င္လာသည္။ သိပ္ေတာ့ မေအးလွပါ။ သာယာသည့္ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ အတူ နံနက္ေစာေစာ စီးစီး ခ်ိဳးကူ သံၾကား ရသည္။ ထေနာင္းပင္ပ်ိဳထက္ က ကူခ်ြဲေန သည့္ ခ်ိဳးကူသံျဖစ္သည္။ အဖြားႏွင့္ အတူလမ္း ေလၽွာက္ ထြက္လာေတာ့ နံနက္ ၆ နာရီတိတိ ထိုး ေနၿပီ။ သီရိပစၥယာ လမ္းမႀကီး အတိုင္း ေလၽွာက္လာ ၾကရင္း ထေနာင္းပင္ထက္က ကူခ်ြဲေနသည့္ ခ်ိဳးကူသံ ႏွင့္ ခါ တြန္သံ ကိုပါ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ၾကားေနရသည္။

အဖြားက သဗၺညဳေစတီဘက္ ေလၽွာက္ရေအာင္ ဟု ဆိုသည္ ႏွင့္ လမ္းမေပၚမွ သဗၺညဳေစတီဘက္ ခ်ိဳး ေကြ ့၀င္လိုက္သည္ သီရိပစၥယာ လမ္းမႀကီးသည္ အေရွ ့ေျမာက္ဆီ သို ့ဦးတည္ ေနသည္။ ဆက္ေလၽွာက္ လိုက္လၽွင္ ေလာကထိပ္ပန္း နားက ေ႐ြွဆံေတာ္ ကို လွမ္းျမင္ေနရသည္၊ လက္၀ဲဘက္ တြင္ျမင္းျပဂူကုိ ေတြ ့ရသည္။ ဒီဇင္ဘာလ နံနက္ေစာ ေစာျဖစ္သျဖင့္ ျမဴအနည္းငယ္ ဆိုင္းေနသည္။

ဒီေနရာက ေရွးတံုးက က်ံဳးႀကီးလို ့အဖြားတို ့ကို လူႀကီး ေတြက ေျပာဘူးတယ္ ရန္သူက က်ံဳးအ ျပင္ဘက္က ေန ပုဂံျမိဳ ့ရိုးထဲ ကို ေလာက္လြွဲေတြ ၊ မီးက်ည္ေတြ နဲ့ပစ္တယ္ ပုဂံေခတ္က ဓါး ၊ လွံ ၊ ေလး ၊ ျမွားေတြနဲ့ စစ္ တိုက္ၾကတာ ဘာရယ္လို ့မသိ ပုဂံ ပတ္၀န္းက်င္ကို ေငးေမာရင္း က်မ ရင္ထဲ၀ယ္ တလွိုက္ လုွိက္ ျဖစ္ေပၚ လာသည္ လြမ္းလြမ္း ေဆြးေဆြး ခံစားေနမိသည္။ အဖြားက ေတာ့ လမ္းေလၽွာက္ရင္း ပုဂံေခတ္ သမိုင္းကို ဟို တစ သည္တစ ေျပာေနသည္။ က်မတို ့ေျမးအဖြား သဗၺညဳဘုရား ပရ၀ုဏ္မွ ျဖတ္ကာ အနႏၵာ ဆီ္ေလၽွာက္သည္။ နံနက္ ေစာေစာျဖစ္ေန ၍လူသူ မရွိသေလာက္ျဖစ္ သည္။ ထိုစဥ္ ျမင္းလွည္းေလး တစီးေမာင္း လာ သည္ ကို ေတြ ့ရၿပီး ဘယ္ဘက္ လမ္းခ်ိဳး ခ်ံဳမ်ား အၾကား ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ တိတ္ဆိတ္ သည့္ နံနက္ခင္း ေလး တခုပါပဲ။
ထီးလုွိင္ရွင္၏ အရိမဒၵနာပူရ သို ့က်မတို ့ေျမးအဖြား ေရာက္ေနသလား။ နံနက္ခင္း ေလက ေအးျမ လန္း ဆန္း သည္။ အဖြားႏွင့္ က်မ ပိုၿပီး လမ္းေလၽွာက္ သြက္လာၾကသည္။ သရပါတံခါးမွ ပုဂံျမိဳ ့တြင္း သို ့ဝင္လာ ခဲ့ၾကသည္။ သည္ျမိဳ ့ရိုးႏွင့္ သည္တံခါးသည္ ပ်ဥ္ျပားမင္း တည္ခဲ့ သည့္ျမိဳ ့ရိုးေဟာင္းႏွင့္ တံခါးေဟာင္းျဖစ္ သည္ဟု အဖြားက ရွင္းျပသည္။ တည္းခိုရာ ေနရာသို ့ျပန္ေရာက္ သည္ႏွင့္ ဒီည အဖြားကို ေမးရန္ ေမးခြန္းမ်ား ပါလာသည္။
ေန ့လည္စာ စားျပီးလၽွင္ တေရးတေမာ အိပ္တတ္သည့္ အဖြားအား အေႏွာက္ အယွက္ မေပးလို၍ စာအုပ္ တ အုပ္ အား လက္မွ ကိုင္ျပီး စာအုပ္ထဲ စိတ္ကို ႏွစ္ျမဳပ္ထား လိုက္သည္။