ပုဂံရယ္ ဒီဇင္ဘာရယ္ အဖြားရယ္ က်မ မသက္ဇင္ရယ္ ၃

ဒုတိယေျမာက္ေန႕ နံနက္
နံနက္ ငါးနာရီေလာက္မွာ အိပ္ရာက နိုးသည္။ ထံုးစံအတိုင္း က်မ ျပတင္း ေပါက္ကို ဖြင္႔လိုက္သည္။ ေဆာင္း ေလ ေအးက က်မ မ်က္ႏွာကို နူးညံ့စြာ တိုးေဝွ႕လာသည္။ က်မ လန္းဆန္းၾကည္နူးသြားမိသည္။ ထ ေနာင္း ပင္ပ်ိဳထက္က ကူခ်ြဲေနၾက ခ်ိဳးကူသံေလးၾကားရမည္လားဟု ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ျဖင္႔ က်မ ေငးေမာၾကည့္ မိသည္။ ဒီေန့ နံနက္ ေစာလြန္းေန၍မ်ားလားမသိ ခ်ိဳးကူခၽြဲသံေလး မၾကားရေသးပါ။ နံနက္ေစာေစာ လမ္း ေလ်ာက္ေန ၾကအတိုင္း ေျမးအဘြားႏွစ္ေယာက္ လမ္းေလ်ာက္ၾကသည္။

ျမဴဆိုင္းေနသည္႔ၾကားမွ သြားေနၾကလမ္းအတိုင္း အဘြားႏွင္႔ ဆက္ေလ်ာက္သည္။ ဘာမွ စားမလာ၍ ဝမ္းထဲက ဆာသလိုလို ရွိလာသည္။ အာနႏၵနွင္႔ မ လွမ္း မ ကမ္း ပုဂံျမိဳ႕တံခါးဝ တြင္ အေၾကာ္ဖို တစ္ခု ကို လွမ္း ျမင္ရသည္။

ဗိုက္ဆာတာနဲ့ အေတာ္ပဲ ဘြားေရ အေၾကာ္ဖိုသို့ ခပ္သုတ္သုတ္ ေလ်ာက္လာခဲ႕ၾကသည္။ နံနက္ခင္းေလက လန္းဆန္းသည္။ ေအးျမသည္။ ၾကည္နူးဖြယ္ရာ ပုဂံနံနက္ခင္းေလး တစ္ခုပါပဲ။ ဘြားဘြား နွင့္ အတူ ဘယာေၾကာ္ ဝယ္စားၾကသည္။

ပုဂံျမိဳ႔ကို စတုတၳ အၾကိမ္ တည္ခဲ့ စဥ္က က်ံဳး၊ ျမိဳ႔ရိုး အျပည္႔အစံုနဲ႕ေပါ႔ ေျမးရယ္၊ အခုေတာ့ ဧရာဝတီျမစ္ ေရတိုက္ စားမႈေၾကာင့္ ျမိဳ႕ရိုးအျပည္႔အစံုေတာ႔ မရွိေတာ႔ ဘူးေပါ႔ ။ မူလ အစ က ပုဂံျမိဳ႕ရိုးမွာ တံခါး ၁၂ ေပါက္၊ ရွိခဲ႔တယ္လို႕ ဆိုတယ္။ ခု ဘြားတို႕ လမ္းေလ်ာက္တိုင္း ျဖတ္ဝင္တဲ႔ သရပါ တံခါးေပါက္သာ က်န္ေတာ႔တယ္။ သရပါ ဆိုတဲ့ ဓိပၸါယ္က ျမား ကို ကာဆီး ေသာ တံခါး လို့ ဆိုတယ္။

ပ်က္စီး ေနေသာ တံခါးကို ေရွးေဟာင္းသုေတသန က အဂၤေတနဲ့ ဖာေထးျပီး ေနာက္ထပ္ မျပိဳပ်က္ေအာင္ မြမ္းမံထားသည္။ အျပင္နံရံ အထက္ပိုင္းတြင္ ဘီလူးပန္းဆြဲနွင္႔ ပုလဲကံုး၊ အဂၤေတ၊ ပန္းလက္ယာတို့ ကို လွမ္းျမင္ေနရသည္။ တံခါး တစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ ပုပၸါး မယ္ေတာ္၊ မဟာဂီရိ နတ္ေမာင္နွမ၏ နတ္ကြန္းကိုေတြ႕ရသည္။ လက္ဝဲဘက္တြင္ ေမာင္ေတာ္ နတ္ရုပ္နွင္႔ လက္ယာဘက္တြင္ နွမေတာ္ နတ္ရုပ္ တို့ ရွိသည္။ နံရံထက္က ဘီလူးပန္းဆြဲႏွင္႔ အဂၤေတ ပန္းလက္ရာတို့မွာ နဂါးရံုဘုရား တံတိုင္း ေလးမ်က္ႏွာရွိ မုခ္ေဆာင္ အဂၤေတ၊ ပန္းလက္ရာတို့ နွင္႔တူသည္။ နဂါးရံုကို တည္သူမွာ က်န္စစ္သားျဖစ္သည္။ ငရမန္၏ ရန္ကို နွိမ္နင္းျပီး ပုဂံနန္းကို တက္သည္တြင္ စစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးခဲ႕ရေသာ ျမိဳ႕ရိုး တံ ခါးတို႕ကို ခိုင္ခံ့ေအာင္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္သည္။ ယခုတည္ရွိေသာ သရပါတံခါး၏ အဂၤေတ ပန္းလက္ရာနွင္႔ တံခါးတစ္ခုလံုးမွာ က်န္စစ္သား ၏ လက္ရာဟု ယူဆရသည္။ က်မတို႕ ေျမးအဘြား သရပါတံခါးမွ ဝင္ကာ ဟိုတယ္သို့ ျပန္လာခဲ႕ၾကသည္။

ေန ့လည္ဘက္တြင္ မေန ့ကဘြားဘြားေျပာျပ ခဲ့သည့္ သံဃာမ်ား ဂိုဏ္းကြဲသည့္ အေၾကာင္းအရာနွင့္ ဆက္နြယ္ ၍ မွတ္စုမ်ားမွတ္ေန သည္။ က်မဖတ္ေနေသာ စာအုပ္မ်ားထဲ မွ မွတ္စု ထုတ္ကာ ေရွးတံုးက ဗုဒၶဘာသာ ဆင့္ကဲျပန္ ့ပြား မွဳတို ့ကို ေလ့လာၾကည့္သည္။

ခရစ္မေပၚမွီ ဘီစီ ၂၇၀ခန္ ့တြင္ အိႏိၵယသမိုင္းမွာ ေဖၚျပထားေသာ အေသာက ေမာရိယဟုေခၚ သည့္သီရိ ဓမၼာ ေသာ က မင္းၾကီးသည္ အိႏိၵယျပည္ အျခား နိုင္ငံရပ္ျခား အ နွံ ့အျပား ကိုးတိုင္း ကိုးဌာနသို ့ သာသနာျပဳ မေထရ္မ်ား ကို ေစ လြွတ္ ၍ သာသနာျပဳေစခဲ့သည္။ သာသနာျပဳေသာ ထိုမေထရ္မ်ား ထဲမွ မဇၩ ႏၲိက မေထရ္သည္ ယ ခုေခတ္ အာဖ ဂန္ နစၥတန္ တ၀ိုက္သို ့ေရာက္သြားသည္။ ယခု ရုရွား နွင့္ အာဖဂန္ နစၥတန္္ နယ္စပ္၌ တာရာတေပ့ အမည္ရွိ ျမိဳ ့ေဟာင္း ေနရာ တေနရာရွိသည္။ ေတာင္ကုန္းမည္း ဟူ၍ အဓိပၸာယ္ ရ သည္။ တခ်ိန္က ဗုဒၶဘာသာ ထြန္းကားျပန္ ့ပြားခဲ့သည့္ ေနရာျဖစ္ သည္။
ခရစ္ ၂ ရာစုတြင္ အာရွအလယ္ပိုင္းႏွင့္ အိႏၵိယေျမာက္ပိုင္း နယ္ေျမ မ်ား၌ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ကုန္ ဘုရင္ မ်ားႀကီးစိုး ခဲ့သည္ ဇာနိရွက ဘုရင္ ႏွင့္ ကနရွက ဘုရင္တို ့သည္ အေသာကဘုရင္ကဲ့သို ့ဗုဒၶဘာသာ သမိုင္း ၌ထင္ရွား ေက်ာ္ေဇာသည့္ ဘုရင္မ်ား ျဖစ္သည္။
ကနရွက ဘုရင္သည္ ထိုနယ္ေျမတြင္ ေက်ာင္းကန္ဘုရား ေစတီ ပုထိုးမ်ား ကို အမ်ားအျပား တည္ ခဲ့သည္။ ကမၻာမွာ အႀကီးဆံုးျဖစ္ သည့္မတ္ တပ္ရပ္ ကိုယ္ေတာ္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ သည္ အာဖဂန္နစ္စတန္တြင္ တည္ရွိခဲ့သည္။ စကားခ်ပ္ (ေနာက္ပိုင္း တာလီဘန္ အစိုးရလက္ထက္ ဒိုင္းနမိုင္းွင့္ ေဖါက္ခြဲဖ်က္ ဆီး လိုက္သည္) သာသနာျပဳ မေထရ္ မ်ား သည္လည္း ဂရိႏိုင္ငံ ဆီးရီး ယား အီဂ်စ္သီဟိုရ္ ျမန္မာ တရုတ္ျပည္ ဂ်ပန္ အင္ဒိုခ်ိဳင္းနား မေလး ရွား ယိုး ဒယား စသည ့္ ေနရာ အႏွံ ့အျပားသို့ သာသနာ ျပဳမ်ား ေရာက္လာ ခဲ့သည္။ ထိုေခတ္ အခါက ဗုဒၶဘာသာ သည္လည္း ႀကီးက်ယ္ ထြန္းကားခဲ့ သည္။