ဘေလာဂ့္ေရးျခင္း တနွစ္ျပည့္ႏွင့္ ကရင္လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမသို႔ အလည္ေရာက္ျခင္း အမွတ္တရ

မိမိ နိုင္ငံ၏ သမိုင္း အား ဘတ္ ရွဳ ေလ့လာရ စေကာင္း မွန္း မသိေသာ လူမ်ိဳးသည္ အတိတ္ က မိမိ က်ဴးလြန္ ခဲ့ျပီး ေသာ အမွား အယြင္း မ်ားကို ထပ္မံ က်ဴးလြန္ ျခင္း ျပဳရန္ အတြက္ ၾကမၼာ ငင္လ်က္ ရွိလိမ့္ မည္ ဟူ၍ အဘိ ဓမၼာ ပညာ ရွိႀကီး တဦး ျဖစ္သူ ေဂ်ာ့ စႏၱာ ယနာ က ရည္ ညြန္း ဘူးသည္။

က်မ ဘေလာဂ့္ ေရးခဲ့သည္မွာ တစ္နွစ္ ျပည့္ျပီ ျဖစ္သည္။ ဘေလာဂ့္ ေရးျခင္းသည္ အေနွာင္အဖြဲ႕ မရွိပါ။ သို ့ေသာ္ မိမိ ကုိယ္ မိမိ သတ္မွတ္ ထားသည့္ တန္ဖိုး တစ္ခုေတာ့ ရွိပါလိမ့္မည္။ မိမိ၏ ဒိုင္ယာရီ မွတ္တမ္း တစ္ခု လည္း ျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာနိုင္ငံ သမိုင္းနွင့္ နိုင္ငံ အတြင္း မွီတင္း ေနထိုင္ ၾကသည့္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု မ်ားအား က်မ အလြန္ စိတ္ဝင္စားျပီး ေလ့လာျခင္း။ မွတ္တမ္း တင္ျခင္း မ်ား ျပဳလုပ္ ခဲ့ပါသည္။ ဘေလာဂ့္ တနွစ္ျပည့္ တြင္ ဒိုင္ယာရီ အေန ျဖင့္ က်မ သြား ေရာက္ ေလ့လာ ခဲ့သည့္ ေကအင္ယူ တပ္မဟာ (၇) ဌာနခ်ဳပ္ မွ ကရင္ နွစ္သစ္ကူး ပြဲေတာ္ သြား အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုမ်ား ေဖၚျပ လိုက္ပါသည္။

ဇန္နဝါရီ ၃ ရက္ ေန့တြင္ က်င္းပ ေသာ ကရင္ နွစ္သစ္ကူး ပြဲေတာ္ တြင္ ( ယေန့ စစ္အစိုးရ နွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ယူထား သည့္) ေကအင္ယူ အစည္း အရံုး တပ္မဟာ (၇) ဌာနခ်ဳပ္ တပ္မဟာမွဴး အဖိုး ထိန္ေမာင္မွ ကရင္ ေတာ္လွန္ေရး သမိုင္းေၾကာင္း အား ရွင္းလင္း ေျပာၾကားစဥ္။



ကရင္ အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဝတ္လံုေတာ္ရ ေစာ ဘ ဦးႀကီး သည္ ကရင္ တက်ပ္သား ဗမာ တက်ပ္ သား ဟူ၍ ေၾကြးေၾကာ္ ခဲ့သည္။ ကရင္ လူထု ကလည္း ဥကၠဌ ေစာဘဦးၾကီး ၏ မူ ကို ေထာက္ခံ လ်က္ အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓါတ္ျဖင့္ တဆင့္ျပီး တဆင့္ တိုးတက္ ေတာင္းဆို ခဲ့ၾက သည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးနု ဦး ေဆာင္သည့္ ဖဆပလ အစိုးရ ထံမွ ေက်နပ္ဖြယ္ရာ တုန့္ျပန္ မွဳမ်ား မရ ရွိျခင္း ေၾကာင့္ လက္နက္ ကိုင္ လမ္းစဥ္ကို လိုက္ခဲ့ၾကသည္။ ကရင္ လက္နက္ကိုင္ တပ္သား မ်ားသည္ ရရာ လက္ နက္ မ်ားျဖင့္ ေနရပ္ ေဒသ သို့ ျပန္္ကာ မိမိတို့ ဘဝ လံုျခံဳေရး အတြက္ ကာကြယ္ေရး အဖြဲ႔ အစည္းမ်ား ဖြဲ႔စည္းရာမွ ေက အင္ ဒီ အို ေခၚ ကရင္ အမ်ိဳးသား ကာကြယ္ေရး အဖြဲ႔ ကို ဖြဲ႔စည္း သည္။ ေက အင္ ယူ သည္ ကရင္ အမ်ိဳးသား နိုင္ငံေရးကို ဦးေဆာင္ ၍ ေက အင္ ဒီ အို သည္ ကရင္ အမ်ိဳးသား တို့၏ ဘဝ လံွုျခံဳေရး ကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္သည္။

ကရင္ အမ်ိဳးသား အလံေတာ္ သည္ တက္သစ္စ ေနဝန္း ပါရွိသည့္ အလံ ေတာ္ ျဖစ္ၿပီး ကရင္ အမ်ိဳးသားေန့ ( ကရင္ နွစ္သစ္ကူးေန ့) အား နွစ္စဥ္ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။

ကရင္ အမ်ိဳးသား မ်ားသည္ ရိုးသား ေျဖာင့္မတ္ ၾကျပီး တာဝန္ ေက်ျပြန္ျခင္း အနစ္နာ ခံတတ္ျခင္း မိတ္ေဆြမ်ား အား ခ်စ္ခင္ ေဖာ္ေရြ တတ္ၾကသူ မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။







( အလံေတာ္ ေစာင့္ တာဝန္က် ေက အင္ ယူ ရဲေဘာ္ နွစ္ဦး ႏွင့္ ေလ့လာေရး သြားေရာက္ သည့္ စာေရး သူတို့ အမွတ္တရ)

(ဘေလာဂ့္ တနွစ္ျပည့္တြင္ စာတမ္း ငယ္ေလး တေစာင္အ မွတ္တရ ေဖၚျပ လိုက္ပါသည္။)

လူတို့ သည္ ေဒသ တခု အတြင္း အတည္ တက် စုေဝး ေနထိုင္လ်က္ ရွိၾကေသာ လူ့အဖြဲ႔ အစည္း တရပ္ ေပၚတြင္ အေျခခံ ၍ ထိုလူ့အဖြဲ႔အစည္း ဘဝ မ်ား ျဖစ္ေပၚ တိုးတက္မွဳ နွင့္ ေျပာင္းလဲျခင္း မ်ားသည္ နိုင္ငံ တနိုင္ငံ၏ သမိုင္းပင္ျဖစ္သည္။

လူတို့ သည္ စားဝတ္ ေနေရး အတြက္ ပင္ပန္းစြာ ရွာေဖြ ၾကရသည္။ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ေၾကာင့္ အျခား အရပ္တပါး သို့ ေျပာင္း ေရြ့့ၾက ရ သည္ လည္း ရွိသည္။ ထို့ေၾကာင့္ သဘာဝဓမၼ ပညာရွင္ႀကီး တဦးျဖစ္သူ ခ်ာလ္စ္ဒါဝင္ က စြမ္းပကား ထုတ္နုိင္သူသာ တည္တံ့ လိမ့္မည္ ဟုဆိုခဲ့ သည္။

ျမန္မာ နိုင္ငံတြင္ ေရွး အက်ဆံုး ေရွး လူေဟာင္းမ်ား အနက္ နီဂရစ္တို နွင့္ အင္ဒိုနီးရွင္း လူမ်ိဳး မ်ားသည္ လြန္ခဲ့ သည့္ အနွစ္ သံုးေထာင္ ေလာက္က ျမန္မာ နိုင္ငံမွ အျခား အရပ္တပါး သို့ စြန္႔ခြာ ေျပာင္းေရႊ႔ သြားခဲ့ၾက ျပီး ျဖစ္သည္။ တိဗက္ ဗမာ အနြယ္ မ်ား ျဖစ္သည့္ ပ်ဴ ကမ္းယံ သက္ တို့ အနက္ ပ်ဴ နွင့္ ကမ္းယံ တို့သည္ လြန္ခဲ့ေသာ အနွစ္ တစ္ေထာင္ ေက်ာ္ေလာက္မွ စ၍ လံုးဝ တိမ္ေကာ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားျပီ ျဖစ္သည္။

ယင္း တိဗက္ဗမာ အနြယ္ဦးမ်ား နွင့္ မေရွး မေနွာင္း ဝင္လာသည့္ ကရင္ လူမ်ိဳးမ်ားသည္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ အား ရာစု နွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ခုခံ တိုက္ခိုက္ လာၾကျပီး လူမ်ိဳးစုႀကီး တရပ္ အေနျဖင့္ ၾကံ့ခိုင္ တည္တံ့လ်က္ ရွိျပီျဖစ္ သည္။

ျမန္မာ နိုင္ငံေတာ္ အတြင္းရွိ လူမ်ိဳးစု အသီးသီး၌ မိမိတို့ ့လူမ်ိဳး စုမ်ား ၏ အျမင္ နွင့္႐ႇဳေထာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး မွ မွတ္တမ္းတင္ ေရးသား ထားခဲ့ၾက သည့္ ရာဇ၀င္ အေစာင္ ေစာင္မ်ား ရွိေပ သည္။ အခ်ိဳ႔ ေသာ လူမ်ိဳးစုမ်ားသည္ တိမ္ေကာ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားၾကၿပီး ျဖစ္သည့္ တိုင္ ၄င္းတို့ ၏ ရာဇဝင္နွွင့္ မွတ္တမ္း မ်ား ကား ၾကြင္းက်န္လ်က္ ရွိ ေသး သည္။ (ဥပမာ ပ်ဴ ၊ ကမ္း ယံ ၊ သက္ လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္သည္။)

နိုင္ငံ တနိုင္ငံ အတြင္းသို ့လူမ်ိဳးစု တစု မက အေျခ ခ်ေန ထိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္ျခင္း ျပဳၾက သည့္အခါ မ်ား တြင္ ထို လူ မ်ိဳး စု အသီးသီး ၏ နိုင္ငံေရး စီးပြားေရး ယဥ္ ေက်းမွု တိုးတက္ ျဖစ္ေပၚမွု သည္ မညီ မမွ် ရွိ ျခင္း ေၾကာင့္ ထို မညီမွ် မုွ ေပၚတြင္ အေျခခံ ၍ ပဋိပကၡ တရား သည္ မလြဲ မေရွာင္သာ ေပၚ ေပါက္ လာၾက ရ သည္။ နိုင္ငံ တနိုင္ငံ အတြင္း လူမ်ိဳးစု အ ခ်င္း ခ်င္း တန္းတူ ညီမွ် သည့္ ဆက္ဆံေရး ကို မတည္ ေဆာက္နိုင္ ေသးသ ၍ လူမ်ိဳးစုတိုင္း ၏ မိမိကံၾကမၼာ မိမိဖန္တီးပိုင္ခြင့္ ကို လက္ခံက်င့္ သံုးျခင္း မျပဳႏိုင္ေသးသ ၍ ထို ပဋိပကၡ တရား သည္ ထို နိုင္ငံ ၏ ကံၾကမၼာကို ဖန္တီးျမဲ ဖန္တီး ေနလိမ့္မည္ သာျဖစ္ေလသည္။

ျမန္မာ႔ယဥ္ေက်းမွဳပံုျပင္မ်ားႏွင့္ စာဆိုရွင္မ်ား

ဘိုးဘိုးေအာင္

က်မတို႔ ျမန္မာ လူမ်ိဳး အပါအဝင္ လူမ်ိဳးတိုင္း တြင္ ယဥ္ေက်းမွဳ ေရွးေဟာင္း ပံုျပင္ မ်ား ရွိၾကသည္။ ေနထိုင္ရာ ေဒသနွင့္ ေရေျမ ေတာေတာင္ ပတ္ဝန္းက်င္ လိုက္၍ သာ ကြဲျပား ၾကသည္။ အနွစ္ သာရကား ျခားနား ျခင္း မရွိ ၾကေပ။

လူမ်ိဳး တိုင္းသည္ လူ့ အနြယ္ႀကီး တနြယ္လံုး ရာစု နွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ျဖတ္သန္း ျခင္း ျပဳခဲ့ ရေသာ သမိုင္း လမ္း ေၾကာင္း မ်ား အတိုင္း ေလွ်ာက္ခဲ့ရ ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ သည္။ လူမ်ိဳး တိုင္း၏ သမိုင္း မ်ားတြင္ ပဋိပကၡ မ်ား အေၾကာင္း ေဖၚျပ တတ္ၾက သည္။ လူစြမ္းေကာင္း မ်ား တန္ခိုးရွင္မ်ား အေၾကာင္းလည္း တခမ္းတနား ပါရွိ တတ္ သည္။ သဘာဝထက္ လြန္ကဲ သည့္ ပံုျပင္ မ်ားသည္ လည္း အဆန္း တၾကယ္ ရွိၾကသည္။ လူမ်ိဳး တမ်ိဳး အေနျဖင့္ နုနယ္စဥ္ အခ်ိန္ ကာလ မ်ားတြင္ စိတ္ကူး စိတ္သန္း မ်ား ေလာက္ျဖင့္သာ ျဖတ္သန္း ေနၾကရျပီး ေဗဒင္ ၊ အင္းအိုင္၊ လက္ဖြဲ႔ ၊ ဂါထာ၊ မႏၱာန္၊ အဂၢိရတ္၊ ေမွာ္ ၊ စသည့္ ေရွးေဟာင္း အတတ္ ပညာ ေလာက္သာ လက္ကိုင္ ျပဳႏိုင္ၾက ေသး ေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ေခါမ ပံုျပင္ မ်ားတြင္ မီးကို ယူေဆာင္လာသည့္ ပရိုမီးသီးရပ္၊ လူစြမ္း ေကာင္း ဟာက်ဴလီ၊ ျဗဟၼဏ လူမ်ိဳးတို႔၏ ပံုျပင္ မ်ားတြင္ ေျမလွ်ိဳး မိုးပ်ံႏိုင္ၿပီး အသက္ ေထာင္ခ်ီ ရွည္သည့္ ရေသ့ ရွစ္ေသာင္း မ်ား၊ ယင္း ေယာဂီနွင့္ ဂုရုၾကီးမ်ား ကိုင္စြဲ ခဲ့ ၾကသည့္ နကၡတ္၊ ေဗဒင္၊ တႏၱရ၊ အဂၢိရတ္စသည့္မ်ား။ တရုတ္ တို့တြင္လည္း လူစြမ္း ေကာင္း ပံုျပင္ မ်ားစြာ ရွိခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာ တို့ တြင္ ေခါမ၊ တရုတ္၊ ျဗဟၼဏမ်ား အလားတူ တံခိုးရွင္မ်ား ေဇာ္ဂ်ီမ်ား၊ ထြက္ရပ္ ေပါက္ မ်ား ရွိခဲ့ၾကသည္။

ကုန္းေဘာင္ ေခတ္ ဦးပိုင္း နွစ္ေပါင္း ရွစ္ရာေက်ာ္ခန္႔ က တတိယ ျမန္မာ နိုင္ငံအား ထူေထာင္သူ အေလာင္းဘုရား ဦးေအာင္ေဇယ်၏ သားေတာ္ ဦးဝိုင္းတြင္ ငယ္သူ ငယ္ခ်င္း တေယာက္ရွိသည္။ အမည္က ဆရာေအာင္ျဖစ္သည္။ ဆရာေအာင္ကား ပထမံ အတတ္ျဖင့္ ထြက္ရပ္ ေပါက္သူျဖစ္သည္ ဆို၏။ ပထမံဆရာေအာင္သည္ ဝ တလံုးက နွစ္ လံုးျဖစ္ေအာင္ တတ္နိုင္ရံုမက ဘယ္လိုမွ သတ္၍ မေသဟု ေဖၚျပၾကသည္။ ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ားတြင္ ယင္းပံုျပင္သည္ ယေန့တိုင္ သစ္လြင္ အားေကာင္းဆဲ ျဖစ္သည္။ ပုဂံျပည္တြင္ ထြက္ရပ္ေပါက္ ရွင္မထီး ေရြမိုး ေငြမိုး ရြာခ် သည္ကို စြဲလန္း ခဲ့ၾကသည့္ ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ဘိုးဘိုးေအာင္မ ပါဟု ဆုေတာင္းဆဲပင္ျဖစ္သည္။

က်မတို႔ ျပည္ပ ထြက္လာ သည့္အခါ တနိုိုင္ငံနွင့္တနိုင္ငံ လူမ်ိဳး တမ်ိဳးႏွင့္ တမ်ိဳး ယဥ္ေက်းမွဳ ပံုျပင္မ်ား ဖလွယ္ ေျပာ ဆိုမိၾကသည္။ သူတို့လူမ်ိဳးမ်ား၏ စာေပ စကားမ်ား အား ေလ့လာသင္ၾကားရင္း မိမိတို့ လူမ်ိဳးမ်ား၏ ယဥ္ေက်း မွဳစာေပ ၊ ကဗ်ာမ်ားအား သူတို့ ဘာသာ ျဖင့္ တတ္နိုင္ သမွ် ဘာသာျပန္ရင္း ဖလွယ္ခဲ့ၾကသည္။

သူတို့ စိတ္ဝင္စားၾကသည္။ ဆရာၾကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္းၿပီး ေနာက္ပိုင္း ေခတ္တြင္ ဆရာ ေဇာ္ဂ်ီႏွင့္ ဆရာ မင္းသုဝဏ္ တို့ ကဗ်ာဆရာ နွစ္ေယာက္အား စာေပ သမားမ်ားက ကဗ်ာ့ အရာတြင္ ဦးထိပ္ထားၾကသည္။ ကဗ်ာဆရာ အေတာ္ မ်ားမ်ားသည္ ဆရာၾကီး နွစ္ေယာက္၏ ကဗ်ာမ်ား ေအာက္မွ ေပါက္ဖြား ျဖစ္ ေျမာက္ လာၾက သည္ဟု ဆိုရမည္ ျဖစ္ေပသည္။

ေတြ႔ဆံု ခဲ့ရသည့္ အျခားႏိုင္ငံမွ ကဗ်ာခ်စ္သူ လူမ်ိဳးျခား က်မ၏ မိတ္ေဆြမ်ားအား သူတို့ ဘာသာျဖင့္ ့ျပန္ဆို ေပးခဲ့ရသည့္ ျမန္မာကဗ်ာ စာဆိုရွင္ ၾကီးမ်ား၏ ကဗ်ာ အခ်ိဳ႔အား သတိတရ လြမ္းဆြတ္စြာ ျပန္လည္ ေဖၚျပ ေပး လိုက္ ပါ သည္။

ေအာက္မွ ကဗ်ာ တိုေလးသည္ ၁၉၃၆-ခုနွစ္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား မ်ား၏ အေရးေတာ္ပံုတြင္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီမွ မမၾကီး ( အင္းလ်ားက ျခင္းၾကား ) အား ေရးေပး လိုက္သည့္ ကဗ်ာဟုေလ့လာ ေတြ႔ရွိ ရသည္။

ျပဒါးရွင္

ေပးခ်င္ငဲ့ ခုအေရး။

ေဇာ္ဂ်ီေမာင္ ငါမစစ္လို႔

စိတ္ညစ္တယ္ေလး။ ။

( ေဇာ္ဂ်ီ )

ေဖေဇာ္ဂ်ီ
အနီဆင္သလို့
ယဥ္လွပံုထူး။

အလို
ရွဳစမ္းပ
ျမိဳင္တန္းမွာ မာန္အႀကိမ္းေတြနဲ႔
ရွိန္းသတ္လို႔ျမဴး။

ေနာက္တပုဒ္က ျဖင့္ သတိ ဟူေသာ ကဗ်ာေလးျဖစ္သည္။
ရုပ္ေသးစင္ေပၚ
ေဇာ္ဂ်ီႏွင့္ ေတာင္ေဝွး
အခုန္ အပ်ံႏွင့္
သူ့ ဟန္ကို သည္ေဖၾကည့္
ေမာမိတယ္ေလး

ရွိန္းဆာယာ ပိုေမာက္
ကိုယ္ေပ်ာက္ သည့္တန္ခိုး
ရွိန္းဆာယာ သည္ေဖ ေၾကာက္
စိတ္ေပ်ာက္မွာစိုး။
( ေဇာ္ဂ်ီ )

ေနာက္တပုဒ္ကေတာ့ တိုတိုေလးနွင့္ထိမိသည့္ ဆရာမင္းသုဝဏ္ ၏ နွင္းဆီ ကဗ်ာေလးပါ

လယ္ေတာကအျပန္

ပန္ခ်င္တယ္ ခေရဖူးဆိုလို့

ေမာင္ခူးကာေပး။

မနက္တံုးဆီက

ေၾကာ့ဆံုးကို ေမာင္ျမင္ေတာ့

သူ့ ဆံပင္ နွင္းဆီပြင့္ေတြနဲ႔

ဂုဏ္တင့္တယ္ေလး။
( မင္းသုဝဏ္ )

ေအာက္တြင္ ေဖၚျပ ထားသည့္ ကဗ်ာ ကေတာ့ လြန္ခဲ့သည့္ ၂၅ နွစ္ခန္႔( ၁၉၈၄ ) ခုနွစ္က ေရးသား ခဲ့သည့္ ကဗ်ာ စာဆိုရွင္ ဆရာတင္မိုး ကဗ်ာ တပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။

ေဇာ္ေမာင္ေမာင္၏ ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္

ခါးကိုေထာက္လို႔ ေတာင္ေျမာက္ကယ္ေမွ်ာ္

ေဇာ္ဂ်ီတဲ့ေလး။

ေတာင္ေဝွးကို ဘယ္ညာကိုင္လို့

ဟိုျမိဳင္လယ္ သည္ျမိဳင္တန္းမွာ

လြမ္းခဲ့ရွာေသး။

ေက်ာက္ပ်ဥ္မွာ ေဆးႀကိတ္လို့

ေတာင္ထိပ္မွာတဲ့ ေအးရိပ္ခို

ေဇာ္ဆိုတဲ့ ေဇာ္ကေလး။

လူ့ဘံုကို ေသြခြာလို႔

ေဟမဝါ ေသလာေကြ႔ မွာ

တကိုယ္ေတာ္ သူေပ်ာ္ေမြ႔ခ်င္သတဲ႔

ခ်မ္းေျမ့စြာ ေတာင္စခန္း

လမ္းရွာခဲ့ေသး။

ေဇာ္ေမာင္ေမာင္

ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ ဘာကို တ ပါလိမ့္

ျမိဳင္ဝမွာ သူေယာင္မယ္နဲ့

ခ်စ္စဖြယ္ သည္မွာ ေတြ႔ျပန္ေတာ့

ေမြ႔ေလ်ာ္မိေသး။

ပူဖို့ငယ္ႀကံဳ

လူတို့ဘံု သူခြာလဲ

လူ ့ မူရာ ဘယ္မျငင္းႏိုင္ဘု

တကိုယ္ေတာ္ အေဖာ္ကင္း ယင္ျဖင့္

ပ်င္းတတ္ကဲ့ေလး။ ။

( တင္မိုး )

ေဆးလိပ္လည္းတို ၊ ေနလည္း ညိုျပီ ကဗ်ာအား ရြတ္ဆို ျပေန သည့္ ဆရာတင္မိုး နွင္ ့ဘာသာျပန္ စာေရးသူတို့ အမွတ္တရ