ပုဂံရယ္ ဒီဇင္ဘာရယ္ အဖြားရယ္ က်မသက္ဇင္ရယ္ ၅

ေလးရက္ ေျမာက္ေန့ နံနက္

မေန့ ည က ဘြားဘြား နွင္႔ တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြး ထား သည့္ အတိုင္း ဥပါလိသိမ္ သို့ ထြက္လာ ခဲ့ၾကသည္ ျပန္ ခါ နီး ျပီ ျဖစ္ ေသာ ေၾကာင့္ က်မ ပုဂံ ရွဳခင္း ကို ဓါတ္ပံု မ်ားမ်ား ရိုက္ခ်င္ သည္။ ပုဂံရွဳခင္း သည္ တိမ္ ျဖဴ ဆိုင္း ဆိုင္း ေကာင္း ကင္ ျပာျပာ ေအာက္ တြင္ နံနက္ခင္း ၏ ဝင္းလက္ ေန သည့္ ေနေရာင္ျခည္ နွင့္ လွခ်င္ တိုင္းလွ လို ့ေန ပါ ေရာလား။

ဘြားဘြား က ဥပါလိ သိမ္ အေၾကာင္း ရွင္း ျပ သည္။ နား ေတာင္း မ်ား ေခၚ ထီး လို မင္းလို မင္း နွင့္ က် စြာမင္း တို့လက္ ထက္ က ဥပါလိ မေထ က တည္ ေဆာက္ ခဲ့တဲ့ သာသနိ က အ ေဆာက္ အ အံုုေပါ့ ေျမး ရဲ့ ။ အေနာ္ ရ ထာ နန္း မတက္ ခင္ က ပုဂံ မွာ သိမ္ တခု ရွိ ခဲ့တယ္။ တူရင္း ေတာင္ထိပ္ မွာ ေစာ ရဟန္း တည္ ခဲ့ တဲ့ ေစာ ရ ဟန္း သိမ္ ေပါ့။ ဥပါလိ သိမ္ရဲ့ မူလ လက္ ရာ က ပုဂံ ေခတ္ လက္ရာ ျဖစ္တယ္ ။
ေအာက္ေျခ မွာ အုတ္ ခံု ျဖစ္သည္ အတြင္း နံရံ တြင္ ၁၈ ရာစု ပန္းခ်ီ လက္ရာမ်ား ေရးျခယ္ ထားသည္။ ပုဂံ နန္းတြင္း သူ နန္းတြင္း သား မ်ား အျပည္႔ အစံုျဖင္႔ အ ေနာ္ ရထာမင္း သိမ္သမုတ္ပံု ကို လည္း ေတြ႔ႏိုင္သည္။ ဆင္ယင္ ထံုးဖြဲ႔မွဳ မွာ ၁၈ ရာစုျဖစ္သည္။ ပုဂံ ေခတ္ မွာ သိမ္ မ်ား ကို သစ္သား ျဖင္႔ ေဆာက္ေလ့ ရွိသည္ ဟု အခ်ိဳ႔ သုေတသီမ်ား က ဆိုၾက သည္။

ဘြားဘြား ေျပာျပ သည္ ကို နားေထာင္ ရင္း က်မ ရင္ထဲ ဝယ္ ဟာတာတာ ျဖစ္လာသည္။ တေမွ်ာ္တေခၚ ျမင္ ေန ရသည့္ ေျပာင္းဖူးခင္း ထဲ ျဖတ္ ေလွ်ာက္ခ်င္လာသည္။ ဥပါလိ သိမ္ မွ က်မ တို ့ေျမး အဘြား ထီး လို မင္းလို ဘက္ သို ့ကူး ခဲ့ၾကသည္ ယင္း တို့ မွာ ပုဂံ ေညာင္ဦး ကား လမ္း တဖက္ တခ်က္ တြင္ တည္ ရွိ သည္။ ထီး လို မင္း လိုမွာ အာရံုခံ မုခ္ အေရွ ့ဘက္ သို ့လွည့္ သည့္ နွစ္ထပ္ လိုဏ္ဂူဘုရားျဖစ္သည္။ အထပ္ထပ္ ရင္ျပင္သည္လည္း အေရွ႔ ့ဘက္ သို့ ့ပင္လွည့္ သည္ ရင္ျပင္ မွာ က်ယ္သည္ ေအာက္ေျခ မွ ကြမ္းေတာင္ ထိပ္ အထိ ဥာဏ္ေတာ္ ၁၅၀ ေပ ရွိ ၿပီး မ်က္ႏွာ အက်ယ္ ေပ၁၄၀ စီ ရွိသည္ အထက္္ လွိဳဏ္ဂူ မွာ ဘဒၵကမၻာ တြင္ ပြင္႔ၿပီး ေသာ ဘုရား ေလး ဆူကိန္း ေအာင္း ေလ သည္။

ထို ့ေနာက္ က်မ တို ့ေျမး အဘြား ဝက္ၾကီး အင္း ဂူေျပာက္ႀကီး ဘုရား သို့ ဆက္သြား ၾကသည္။ ဝက္ၾကီးအင္း ဂူ ေျပာက္္ႀကီး မွာ ျမန္မာ ပံုစံ သန့္သန့္ျဖစ္သည္။ အာရံုခံ အမိုးတြင္ ေျခေတာ္ရာပံုမ်ား ကို ပန္း ခက္ ပန္း နွယ္ မ်ား ျဖင့္ တန္ဆာဆင္ထားသည္။ဂႏၶကုဋိ ဘုရားေဆာင္ တြင္း ဆင္းတု ပုလႅင္ တစ္ဝိုက္ တြင္ မာရ္နတ္ စစ္သည္ ကို အဆန္း တၾကယ္ ေရးျခယ္ ထားေလသည္။ ထို့ေနာက္ က်မ တို့ ေျမး အဘြား ဂူေျပာက္ႀကီး တဝိုက္ ရွိ က်မ ေလွ်ာက္ ခ်င္သည့္ ေျပာင္းဖူးခင္း ထဲ လမ္းေလွ်ာက္ၾကသည။္ ေလနုေအး က သြဲ႔ႏြဲ႔ နူးညံ့ စြာ တိုက္ ခတ္ ေန သည္ ေျပာင္းဖူးပင္ေလး မ်ားသည္လည္း ေလ နု ေအး နွင့္အတူ ယိမ္း တနြဲ႔ႏြဲ႔။ အဘြားက သီခ်င္း စ ဆို ေတာ့ က်မ လည္း လိုက္ဆိုသည္။ က်မတို ့ေျမး အဘြား သီခ်င္းသံ က ပို က်ယ္ေလာင္လာသည္။ ေလ ေျပ ေလး တျဖဴးျဖဴး ၊ ေျပာင္းခင္း ေလးေတြ တျငိမ့္ျငိမ့္ လူး ၊ ဧရာဝတီ ျမစ္ေရ သင္ဖ်ဴး။

ပုဂ ံေျမ နွင္႔ ပုဂံဘုရား မ်ား ရွဳခင္း သည္ ဝင္းပ သည့္ ေနျခည္ေအာက္ တြင္ လွခ်င္ တိုင္း လွေန ပါေရာလား။ ဘြားဘြား သီဆို ေန သည့္ သီခ်င္း သံ ရုတ္ တရက္ ရပ္သြား သည္ ကို က်မ သတိ ထား လိုက္မိ သည္။ ဘြားဘြား က သြက္ လက္ ေပါ႔ ပါး ေနသည့္ က်မ အား ေငးေမာစြာ စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္ ကို ေတြ႔လိုက္ ရသည္။ ဘြားဘြား မ်က္ လံုးမ်ား ေရြ႔ လ်ား သည့္ ဘက္ သို့ က်မ ျဖတ္ က နဲ ၾကည့္ မိသည့္ အခါ ၊ ကင္မရာ တလံုး နွင္႔ ဓါတ္ပံု လိုက္ ရိုက္ ေန သည့္ လူငယ္ တေယာက္ ကို ေတြ႔ ရသည္။ ေစာေစာ က က်မ တို့ ေျမး အဘြား မျမင္ လိုက္ျခင္း မွာ ထို ကင္မရာ ဆရာ ေျပာင္းဖူး ခင္း ထဲ တြင္ ကြယ္ေနသည္ ျဖစ္မည္။ လူသူ မရွိဘူး ထင္ျပီး ဘြားဘြား နွင႔္္ အ တူ အား ရ ပါးရ သီ ခ်င္း ဆိုလိုက္မိသည္ ကို ေတြးမိၿပီး က်မ မ်က္ႏွာ တြင္ ပန္းနု ေရာင္ ရွက္ၿပံဳး တခ်က္ ျပံဳး လိုက္ မိ ေလ သလား။ ထို လူငယ္ အေဝး သို့ ထြက္ခြာ သြားသည္ နွင္႔ ဘြားဘြား က က်မ ကို တိုးတိုး ေလး ေျပာျပသည္။

ေျမး ဆံပင္ရွည္ ေတြ ေလထဲ မွာ လြင္႔ေမွ်ာ သြယ္ႏြဲ႔ ေနပံု ဟာ ပန္းခ်ီ ကား ေရး ခ်င္စရာ ျမန္မာ ဆန္ လွပ ေန တာ ကို ဘြားဘြား ေငးေမာ သြားရ သလို ဟို သူငယ္ က ေျမး ကို ဓါတ္ပံု ေတြ တျဖတ္ျဖတ္ ရိုက္ ေနတာ ဘြား ဘြား ျမင္လိုက္ရတယ္ ေျမးရဲ႔ ။