Thursday, March 12, 2009

နွင္းဆီနီ ပြင္႔ဖတ္ေပၚ က ပ်ားရည္ တစက္ နွင္႔ အရိမဒၵန ( ၇ )

ပုဂံ၏ အလြမ္းရက္မ်ားမတိုင္မွီ
ပုဂံေျမ၏ ေန့လည္ခင္းေတြမွာ ပုုဂံဘုရား အခ်ိဳ႔ဆီ သူလိုက္ပို့ ရင္း က်မကို ရွင္းျပသည္ အေနာ္ရထာ နွင္႔ က်န္စစ္ သားေခတ္ ပုဂံျပည္ မွာ မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာနွင္႔ ေထရဝါဒ ဗုဒၶ ဘာသာတို့ဟာ အေရာေရာ အေထြး ေထြး ရွိ ခဲ့တယ္ ၊ ဗုဒၶသာသနာစည္ပင္လာသည္ကေတာ့ သု၀ဏၰ ဘုမၼိ သထံုျပည္က ရဟန္းေတာ္ ရွင္အရဟံ ပုဂံ ကို ၾကြ ခ်ီလာၿပီး အေနာ္ရထာဘုရင္ ကို တရားစစ္တရားမွန္ ေဟာၾကားသည္မွ အစ ခ်ီခဲ႔သည္ဟု မဟာရာဇဝင္ ေတာ္ ႀကီး မ်ားမွာ ေရးသားထားခဲ့ၾကတယ္ ၊ သည့္အရင္ ကတည္းက ပုဂံေခတ္ မတိုင္မွီ ကတည္းက ဗုဒၶ ဘာသာက ရွိေနၿပီး ျဖစ္တယ္ ၊ တစ္ ရာစုနွစ္ ေလာက္က ပုဂံရဲ့ အေရွ႔ေတာင္ဘက္ ဗိႆနိုး ေဒသမွာ ဗုဒၶဘာသာအယူက ရွိေနၿပီး သား ေလ ၊ ေနာက္တဖန္ ငါးရာစုေလာက္ ကေန ကိုးရာစုေလာက္အထိ သေရေခတၱရာမွာ ဗုဒၶဘာသာ အယူဝါဒ ရွိေနခဲ႔တယ္ ၊ ဒါေၾကာင္႔ ဆယ္တစ္ရာစုမတိုင္မွီကတည္းက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဗုဒၶဘာသာ အယူရွိေန ျပီး သား ပါ။

ေညာင္ဦးနွင္႔ ပုဂံၾကားက ရြာေလး တရြာ ေရာက္ေတာ့ ပုဂံ နယ္သားေတြ လြန္ဆြဲပြဲ လုပ္ေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရ သည္။ သူက ေပါ့ပါး သြက္လက္စြာ ရယ္ေမာရင္း လြန္ဆြဲ ရျခင္း ပုဂံ ပံုျပင္ကို ရွင္းျပသည္ ၊ ဟိုးေရွးေရွးတံုးက ပုဂံမွာ ရွင္မထီး ဆိုတဲ့ အဂၢိရတ္သမား တေယာက္ ရွိတယ္ ၊ ရွင္မထီး ဆရာ အဂၢိရတ္ ဖိုထိုးျခင္း ကိစၥမွာ မီးေသြးဘိုး လံုဘိုး ေဆးဘိုးနဲ့ အျခား ကုန္က် စားရိတ္ေတြ မ်ားလြန္းလို႔ ပုဂံ တျပည္လံုး မြဲျပာ က်သြား တယ္တဲ့ ရွင္မထီးရဲ႔ တပည့္ရင္း ေတြျဖစ္တဲ႔ ပုဂံရွင္ဘုရင္နဲ႔ သူေဌးလင္မယား ေက်ာ္စြာနဲ႔ ေသာ္တာ လည္းပါတယ္ ဆိုပဲ ပုဂံျပည္ သား ေတြ ကလည္း ရွင္ဘုရင္ ကိုယ္တိုင္ ပ စား ေပးထားေတာ့ ပထမ ရွင္မထီးကို မကိုင္တြယ္ရဲ ဘူးေပါ့ ဒါနဲ႔ ရွင္ မထီးတပည့္ ေက်ာ္စြာကို အရင္ သတ္ပစ္ လိုက္တယ္ ေသာ္တာက ထြက္ ေျပး လြတ္ ေျမာက္ သြား တယ္ ရွင္ ဘုရင္ ကလည္း ပုဂံျပည္သားေတြရဲ႔ ေဒါသ သူ့ ဘက္လွည္႔ မလာခင္ ရွင္မထီးရဲ႔ မ်က္လံုးႏွစ္ဘက္ကို ေဖါက္ပစ္ လိုက္ တယ္ တဲ့ အဲဒီ ေတာ့ ရွင္မထီးလည္း စိတ္ဆိုးျပီး သူ့ ဓါတ္လံုးကို ေရအိမ္သာထဲ လြွင္႔ ပစ္ လိုက္ တယ္ ဆိုပဲ အဲဒီ အခါမွ ထြက္ရပ္ေပါက္ သြားတယ္တဲ႔ ထြက္ရပ္ ေပါက္ေပါက္ျခင္း ပုဂံေစ်းထဲက မေရာင္းရလို့ က်န္ေန ခဲ့တဲ့ နြားမ်က္လံုး တဘက္နဲ့ ဆိတ္မ်က္လံုး တဘက္ကို ရွင္မထီးရဲ႔ ကန္း ေနတဲ့ မ်က္ လံုး မွာ အစား ထိုး လိုက္ ရတယ္ဆိုပဲ။

မ်က္လံုး နွစ္ဘက္ အလင္းရေတာ့ သူ့ ရဲ့ အဂၢိရတ္ ထြက္ရေပါက္ အတတ္ပညာနဲ့ ပုဂံျပည္ႀကီးေပၚ ေရြွမိုး ေငြမိုး ရြာ ခ် လိုက္တယ္တဲ့။ အဲဒီ အခ်ိန္က စျပီး ကိုးကိုးတန္ ၊ ပုဂံအိမ္ေျခေပါင္း ၊ ညိုးညိုးညံ ပုဂံေဆာ္သည့္ ေမာင္းနဲ့ လွည္း ဝင္ရိုးသံ တညံညံ ပုဂံဘုရားေပါင္း လို့ စာဖြဲ႔ရေလာက္ေအာင္ ခ်မ္းသာ ၾကြယ္ဝခဲ႔ေၾကာင္း တခန္းတနား ေဖၚျပ ေရး သားခဲ့ၾကတယ္။
ထြက္ရပ္ ေပါက္ ရွင္မထီးက ပုဂံဘုရင္နဲ့ ပုဂံျပည္သူေတြ မုဆိုးမပါ မက်န္ေအာင္ ခ်မ္းသာ ၾကြယ္ ဝ ဖို့မ စ နိုင္ခဲ့ ေပမယ့္ သူတပည့္ရင္းျဖစ္တဲ႔ ေက်ာ္စြာ ကို ေတာ့ မကယ္ နိုင္ေတာ့ ဘူးတဲ့ ဘာ ေၾကာင့္ လည္း ဆိုေတာ့ ေက်ာ္စြာဟာ အသတ္ခံရျပီး ပုပၸါးေတာင္မွာ နတ္ျဖစ္ေနလို႔ေလ နတ္ေက်ာ္စြာ ကလည္း သူ့ ကို သတ္ပစ္လိုက္တဲ့ ပုဂံျပည္သူ ျပည္သားေတြကို စိတ္ဆိုး နာက်ည္းၿပီး ပုဂံျပည္ေပၚ မိုးမရြာႏိုင္ေအာင္ ပုပၸါး ေတာင္ ကလပ္ထိပ္ ကေနျပီး ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္က တက္လာတဲ့ မိုးတိမ္ေတြကို နတ္သိုင္းနဲ့ ရိုက္ခြဲ ဖ်က္ ဆီး ေလ့ ရွိ တယ္တဲ့။

ဒါေၾကာင္႔ မိုးေခါင္တဲ႔ ပုဂံနဲ့ အနီးအနား တဝိုက္သာ မကဘူး မိုးပါးတဲ႔ အရပ္ေဒသမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ျမန္မာ ေတြ ဟာ မိုးရြာေအာင္ မိုးေခါင္ ေက်ာ္စြာနတ္ကို သူတို့ မွားေၾကာင္း လြန္ဆြဲ ေၾကာင္း ေတာင္းပန္တဲ့ အေနနဲ့ လြန္ ဆြဲ ၾက တာတဲ့။
ေပ်ွာ္ရြွင္ ရယ္ေမာဖြယ္ ျမန္မာ႔ ယဥ္ေက်းမွဳ ပံုျပင္ ေတြ ကို က်မ အား ဟာသေလး ေနွာျပီး ေျပာျပ ခဲ့ သ လိုလြမ္း ေမာဖြယ္ ေတြ ကိုလည္း တိုးတိတ္ လြန္းစြာ နာနာက်ဥ္က်ဥ္ ေျပာျပခဲ႔ပါသည္။

မ ရွိေနစဥ္ ပုဂံေျမဟာ က်ြန္ေတာ႔ အတြက္ ၾကည္နူး လတ္ဆတ္ ေစခဲ့ပါတယ္ က်ြန္ေတာ္ မၾကားခ်င္ဆံုး စ ကား တခြန္း ကေတာ့ မ ရဲ့ ခြဲခြာ နွဳတ္ဆက္ျခင္းပါ။ ေန့ တေန့ မွာ က်ြန္ေတာ္ တေယာက္ထဲ ေၾကကြဲစရာ ေန့ ရက္ အ ျဖစ္က်န္ ေနခဲ့ မယ္ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင္႔ၿပီးသားပါ ဗ်ာ။ ည သန္းေကာင္ယံေတြမွာ က်ြန္ေတာ္ မခံစားနိုင္ေတာ့မယ့္ အိပ္မက္ ေတြ မ က်ြန္ေတာ့္ကို ေပးခဲ့ မွာပါ တန့္ ၾကည့္ ေတာင္တန္းေတြကို ေငးေမာရင္း သူ တိုးတိတ္ လြန္းစြာ ေျပာလာေသာ အခါ ပြန္းပဲ႔ လြန္ေျမာက္ ေသာ လူရြယ္တဦး၏ အထီးက်န္ ေနေသာ ကမၻာေလးထဲသို့ က်မ ငံုၾကည့္ လိုက္မိသည္။ ေရြးခ်ယ္ဖို႔ က်မ မွဳန္ဝါးဝါး လမ္းက်ဥ္း ေလး တခုကို ေတြ႔လိုက္ရပါသည္။ သူ့ နွလံုး သား တ ေနရာမွာ နာက်ဥ္ ခံစားေနရျပီ ဆိုသည္ကို က်မ သိလိုက္ ပါၿပီ။ ကြဲဟ ေနသည့္ သူ့ ရင္ကို က်မ လက္ဖဝါးႏွင္႔ ဖိ ကပ္ျပီး ျပန္ေစ႔ ေပးခဲ့ ခ်င္ပါသည။္ ဟာလာ ဟင္းလင္း က်န္ရစ္ခဲ႔ရွာမယ္႔ သူနဲ့ ပုဂံေျမ ကို က်မ ဘယ္ကဲ့ သို့ မ်ား ေက်ာ ခိုင္းနိုင္ ဖို့ရန္ ႀကိုးစား ရမွာလဲကြယ္။

47 comments:

အ႐ုပ္ကေလး said...

အဆံုးသတ္မွာ ဖတ္ရင္း သနားသလို လြမ္းသလိုနဲ႔ ေမ်ာသြားတယ္ .. မ .. ဆိုပါလား ..(ဟိဟိ)
ဒီလို ဇာတ္ေၾကာင္းေလးေတြ ဖတ္ရတာ အႏွစ္သာရ အျပည့္ပါ .. အားေပးေနတယ္ အစ္မ ..။

ဆက္လက္ၿပီး ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ႔ စံစားႏိုင္ေသာ
အစ္မ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါေစလို႔္ ဆုေတာင္းေပးပါ၏ ..။

အလွတရား said...

ေနာ္ရထာ့ကံ အရဟံ ခုန္ပ်ံက်၍၀ဲ တဲ့ အဲသည္ ပုဂံေျမကေန တုိ႔ေျမသာသနာ အလင္းေရာင္ ထိန္၀ါလွ်ံေျပာင္ ခဲ့တယ္..။

အညာေျမမုိ႔ ပူလုိ႔. ပူေပမဲ့ ပူမွန္းမသိေအာင္ဘဲ ငယ္ႏုမူေထြး.. ၾကင္သူေဘး၀ယ္မုိ႔..သူသူကုိယ္ကုိယ္ ေအးလုိ႔..

"တိုင္းေရႊ ျပည္သာလွ ၊ ညာခ မိုး ၊ ဒီပါ ေသာင္း ယံ စံနန္းရိုး။" တဲ့ အတည္ေရွးပုဂံ က ေ၀းလံလံ ..ပုံျပင္ေတြကုိ..ထူးေထြဆန္းဆန္း . အံ့ဘနန္းဟု လက္ကမ္းလစ္လစ္.ေျပာခဲ့ျဖစ္လုိ႔

အဲသည္ ေရွးပုဂံမွာ လြမ္းလုိ႔က်န္သူက ..

တန္႔ၾကည့္ေတာင္ေပၚမွာ ေနလုံးကြယ္တာကုိ ေငးေငး.. ေငး..လုိ႔

ေမွ်ာ္လင္႔ၿပီးသားပါ -ဗ်ာ--လုိ႔ တုန္တုန္လွုပ္လွုပ္ ေရရြတ္တဲ့အသံ
ကုိ
ၾကား
ေယာင္
မိပါရဲ႔။

ဖိုးစိန္ said...

ဖတ္ပီးေတာ့လြမ္းလိုက္တာအမရယ္...
အရမ္းေကာင္းတာပဲ..

Nge Naing said...

မသက္ဇင္
ဒီတခါေတာ့ အသစ္တင္ထားတာ အေၾကာင္းမၾကားပဲနဲ႔ လာဖတ္သြားပါတယ္။ ပုဂံရာဇ၀င္က ဒ႑ာရီလည္း ဆန္တယ္ေနာ့္။ မသက္ဇင္ရဲ့ အေရးအသားေတြ သိပ္ကို နက္ရိႈင္းလာတယ္ တကယ္အျဖစ္အပ်က္ဆိုရင္ေတာ့ အခုခ်ိန္မွာ လြမ္းစရာေတြ ျဖစ္ေနၿပီလား မသိဘူး။ " မ--ရွိေနစဥ္ပုဂံေျမဟာ--က်ြန္ေတာ႔ အတြက္--ၾကည္ႏူး လတ္ဆတ္ ေစခဲ႔ပါတယ္--က်ြန္ေတာ္ မၾကားခ်င္ဆံုး စ ကား တခြန္း ကေတာ့--မ-ရဲ႔ ႏွဳတ္ဆက္ျခင္းပါ" အဲဒီလို သံေယာဇဥ္ စကားေတြေၾကာင့္ ဒုကၡ ေရာက္တတ္တာေတာ့ အမွန္ပဲ။

Pinkgold said...

ေနာက္ဆံုးစာပိုဒ္ေလးကို ဖတ္ရတာ ၾကက္သီးေမြးညွင္းေလးေတာင္ ထသြားတယ္ အမေရ..

လြမ္းလိုက္တာေနာ္ (ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္)

ေႏြးေႏြးသဲမြန္ said...

ဗဟုသုတ လဲရ...ဖတ္လို ့လည္းေကာင္းး...

Phyo Evergreen said...

ဆြတ္ပ်ံံ႔လြမ္းေမာစရာေလးပါ...။ ပုဂံေၿမအလြမ္းေတြမေ၀ပါေစနဲ႔..။

ခင္မင္လ်က္

လင္းဒီပ said...

ရွင္မထီးေၾကာင့္ ပုဂံမွာ မုဆိုးမက အစ ဘုရားတည္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ရာဇဝင္ကို အစ္မျပန္ ေႏႊးေပးလို႕ သတိရသြားျပီ...ျမန္မာရဲ႕ ပံုရိပ္ ပုဂံအေၾကာင္းေလးေတြေရးေပးေနတာ..ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ ဇာတ္လမ္းေလးနဲ႕တြဲေရးထားတာ အရမ္းသေဘာက်မိပါတယ္ အစ္မ..

Banyarshein said...

မဇင္ေရ ပို႔စ္ေလး ကိုအရမ္း ႀကိဳက္မိပါတယ္ လြမ္းလြမ္းေလး ခံစားလိုက္ရတယ္ ။ မဇင္ကို လင့္ထားလိုက္ပါျပီးေနာ္ ။ ေနာက္လဲလာဖတ္ဦးမယ္ ။

★Craton said...

ဒီရာဇဝင္ေလးေတာ႔ ဟိုးးးမူလတန္းေလာက္တုန္းက ဖတ္ဖူးတယ္.. ဒါေလးထည္႔ျပီး ဇာတ္လမ္းကိုအသက္သြင္းသြားတာ.. အရမ္းဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္..

မာေရးသွ်င္ said...

ပြန္းပဲ႔ လြန္ေျမာက္ ေသာ လူရြယ္တဦး၏ အထီးက်န္ ေနေသာ ကမၻာေလးထဲသို႔ က်မ ငံု႔ၾကည္႔ လိုက္မိသည္။……………….။ကြဲဟ ေနသည္႔ သူ႔ရင္ကို က်မ လက္ဖဝါးႏွင္႔ ဖိ ကပ္ၿပီး ျပန္ေစ႔ ေပးခဲ႔ခ်င္ပါသည္။
သုတ၊ရသ ႏွစ္ျဖာ ျပည့္စုံေအာင္ အားထုတ္ထားတဲ့ အစ္မသက္ဇင္ရဲ့ေစတနာကုိ အထင္သားျမင္ပါတယ္ခင္မ်ာ။
ရွင္မထီးတုိ႔ မုိးေခါင္ေက်ာ္စြာတုိ႔ အေၾကာင္းကုိ ျမန္မာ႐ုပ္သံဇာတ္လမ္းတြဲ႐ုိက္ျပလုိက္ရင္ တ႐ုတ္သုိင္းကားေတြထက္ အမ်ားၾကီး( ……. ) သာသြားမယ္ေနာ္။

အိျႏၵာ said...

အစ္မေရ...ေ၀ဒနာေတြနဲ႔ပါလား...
ဟုတ္တယ္ေနာ္..
ကိုယ္ကပဲ က်န္ခဲ့က်န္ခဲ့
ကိုယ့္ကိုယ္ပဲခ်န္ခဲ့ခ်န္ခဲ့
ေ၀းကြာျခင္းဆိုတာ...
ရင္ထဲကိုနင့္ေနေအာင္နာေစတာ...
(ဟီး..ကိုယ္ေတြ႕)။

အစ္မေရ...ပုဂံရာဇ၀င္ေတြဖတ္ျပီးေတြးေနမိတယ္..
သူမ်ားႏိုင္ငံေတြ ေခတ္ေျပာင္းစနစ္ေျပာင္း...
တီထြင္ႀကံဆ... ၊ တိုးတက္ဖိုးနည္းမ်ိဳးစံုလမ္းသစ္ထြင္ေနၾကမယ့္အခ်ိန္မွာ..
ဗမာျပည္က နတ္ကိုးကြယ္မႈေတြ
ထြက္ရပ္ေပါက္ေတြ..
ဟုတ္ပါ့မွန္ပါ့( ေမာ္ေတာင္မၾကည့္ရဲတဲ့ အေၾကာက္တရားေတြ..)
ေနာက္..မင္းကိုသတ္ရင္မင္းျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ဆက္ခံမႈေတြ....
ဖိရိုးဖလာယံုၾကည္မႈ အစြဲအလမ္းအားႀကီးလြန္းတာေတြ..
ဘုရင္ေတြရဲ႔ မိဖုရားမ်ားျပားမႈ..
နန္းတြင္းေရးအရႈပ္ျပသနာေတြ..
အာဏာလုၾကတာေတြ
အဲဒါေတြနဲ႔လံုးခ်ာလိုက္ေနခဲ့သလားလို႔ေနာ္..အစ္မ
အေနာ္ရထာလို..က်န္စစ္လို ဘုရင္မ်ိဳးေတြက
လက္ခ်ိဳးေရလို႔ရေလာက္ေအာင္..နည္းခဲ့သလားလို႔...
ေနာက္စုဖုရားလို..
သီေပါလို....

ေျပာရရင္....
ေခတ္..အဆက္ဆက္...
အင္း..........
ေခတ္အဆက္ဆက္..ေပါ့.....

လင္းဦး(စိတ္ပညာ) said...

မသက္ဇင္ေရ... လာဖတ္ပါတယ္.... :)

saiburma said...

Hello Ma Thet Zin,

I love this STORY and i can get so many news from myanmar.Thanks amillion for your hardworks dear. You are the best and I will always be in your website.

Sincerely
Sai Laung Main Thet

aung7 said...

အမေရ ပုုဂံအေၾကာင္းကိုု အခုုမွပဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ရေတာ့ ေက်းဇူးတင္တယ္။ နဂိုုက ဘာမွန္းမသိခဲ့တဲ့ ပုုဂံအေၾကာင္းကိုု အခုုမွပဲ ေသေသခ်ာခ်ာ သိရေတာ့တယ္။
ထြန္းေတာက္ေန

မိုးေသာက္ said...

အစ္မ မေရာက္ဖူးပဲနဲ႕ တစ္ကယ္ လြမ္းသြားျပီ ..
ဟုိ တစ္ေယာက္ကို မဟုတ္ဘူးေနာ္ ပုဂံကို ေျပာတာ အဟဲ : P
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ ..
ဗဟုသုတေတြလည္း ရတယ္ ...
ေနာက္ထပ္ အပိုင္းေလးေတြ ျမန္ျမန္လုပ္ဦးေနာ္ အစ္မ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ :)

Upasaka said...

မေန႕ ကတည္းကေရာက္ပတယ္ comment မေရး ခဲ့ ဘူး ေကာ္ နဲရွင္ ေၾကာင့္ပါ ပုဂံက လွ ပါတယ္ ျပီူေတာ့ဟရာ၀တီ လည္း လွ ပါတယ္ အဲဒီ အလွ ေတြၾကား က အလြမ္း ပင့္ သက္ ကို က်ေနာ္ ေတြ႔သ လို လို.......

အၿပံဳးပန္း said...

စာလာဖတ္ပါတယ္ မသက္ဇင္။
ပုဂံ ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႕ သူ႕သမိုင္းဟာ အလြမ္းေတြကို ေပးၿမဲပါပဲ။

လွည္း ဝင္ရိုးသံ တညံညံ ပုဂံဘုရားေပါင္း ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းၾကားဖူးတယ္။

ညိဳးညိဳးညံ ပုဂံေဆာ္သည္႔ေမာင္း
ကိုေတာ့ မူန္၀ါး၀ါးပဲ။

ကိုးကိုးတန္--ပုဂံအိမ္ေျခေပါင္း
ကိုေတာ့ မသိပါ။

ေရႊျပည္သူ said...

အစကေန ခုခ်ိန္ထိ ဖတ္ရတာ လြမ္းတျငိမ့္ျငိမ့္ေလး အစ္မရယ္... ပုဂံေျမအေၾကာင္းလည္း စံုေစ့ေအာင္ ေရးသြားတဲ့အစ္မကို ခ်ီးက်ဴးအားက်မိပါတယ္...

Heartmuseum said...

လြမ္းတတ္ပါတယ္ဆိုမွ....... ငါ့အမက
ငိုခ်င္သူကို လက္လာတို႔ေနၿပန္ၿပီ။
ဖတ္ရတာ တၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔ အဆံုးထိ ဆြဲေခၚသြားတာမိုက္တယ္။

Republic said...

ပုဂံပံုျပင္ ေလးထဲက ဗဟုသုတ ေတြ လာယူသြားပါတယ္ခင္ဗ် ၊၊ ေက်းဇူးပါ ၊၊ မဂၤလာပါ (မ)သက္ဇင္ ၊၊

စိုင္းစိုင္းလား႐ွဳိး said...

အစ္မေရ စာလာဖတ္သြားပါတယ္! အင္မတန္ဖတ္ရွဳ႕ မွတ္သားထားဖို႔ေကာင္းပါတယ္!

HAPPY CLOUD said...

အခုမွ ဒီဇာတ္လမ္းကို အေဟာင္းေတြပါ ျပန္ဖတ္ေနရတယ္.. တကယ့္ကို လြမ္းေမာစရာပါပဲ။

ခင္မင္လ်က္...
မိုးေမာင္

Min Myat Soe said...

ေက်ာ္စြာ ေက်ာ္စြာ သင္းေၾကာင့္ မိုးမရြာတာကိုး :)

လြမ္းသုရင္ said...

အစ္မေရ ေသေသခ်ာခ်ာေနာက္တစ္ေခါက္ အစအဆံုးျပန္ဖတ္ေနမိတယ္။ ဒီတစ္ခါျပန္လို႔ ေရာက္ခဲ့ရင္ စိတ္မွန္းနဲ႔ သတိရေနေအာင္လို႔ေလ။ ပုဂံရဲ႕တစ္ေနရာရာေရာက္တိုင္း အစ္မစာထဲက ဘယ္ေနရာေလးမွာ ဘယ္ဘုရားအေၾကာင္းေရးထားတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။


ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ အစ္မ
( GreenGirl )

ဖိုးဂ်ယ္ said...

တန္႕ၾကည္ေတာင္ေပၚကေန ဧရာ၀တီကို ၾကည့္ရတဲ့ အရသာကေတာ့ ဘာနဲ႕မွ မတူဘူး အမေရ

sandar said...

ျမန္မာတစ္ေယာက္အသည္းမွာ ဘယ္ကိုဘဲေရာက္ေရာက္ပါ အစ္မေရ ပုဂံဆိုတာ က်မတို႔အတြက္ အသည္းနလံုးပဲ။ ကိုယ္တို႔ဘုရားသမိုင္း ကိုယ္တို႔သမိုင္းေလးကို အက်ည္းခ်ဳပ္ေလးေတာင္ စိတ္မ၀င္စားတဲ့ လူေတြ ထဲ အစ္မ၀ိညာဥ္က ပံုဂံမွာ နွစ္၀င္ေနတာ ေလးစားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ က်မတို႔လည္း ၾကိဳးစားရမယ္။ အမဘယ္ျမိဳ႕သူလည္းမသိဘူးေနာ္ . အညာသူလား ဘယ္ျမိဳ႕သူဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ အမက ျမန္မာမိန္းကေလးပါဘဲ ။ အားေပးပါတယ္။ စာတင္တိုင္းေရာက္ပါတယ္ အမေရ

႐ိုးျမင္႔ေအာင္ said...

လာဖတ္သြားတယ္ အစ္မေရ...။

ညခင္းနဲ ့လမင္း said...

ဟင္ လြမ္စရာႀကီး ဘယ္သူကုိ လြမ္းရမွန္းေတာင္

မသိေတာ့ဘူး--မုိးညွင္းသူေလးေတြကုိပဲလြမ္းေတာ့မယ္

ဟီး --အစ္မေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

mgngal said...

ေနာက္တစ္ခါျပန္ျပီး အစအဆံုး ဖတ္လိုက္ရတာ အရမ္းေကာင္းတယ္ အစ္မေရ ။ ခုလို စာေကာင္းေပမြန္ေတြ ဖတ္ရလို ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။
ဆက္ရန္ က်န္ရွိေတြကိုလည္း ေမွ်ာ္ေနမယ္ဗ် ။ း)

ဖိုးစိန္ said...

လာလည္ပါတယ္..လာၿပန္ဖတ္တာေလ.. ဖတ္လို ့ေကာင္းလို ့..
ေနေကာင္းပါေစ

အန္တီခ်မ္း said...

“အခ်ိန္” မရွိ ေၾကြးသြားေတာင္းေန တီ လာလည္ ေလကဲ့သို႔ ျပန္ ၀ွစ္...

ေနသစ္ said...

လာလည္ပါတယ္။ စာၾကည့္တိုက္ စာေပေဟာေျပာပဲြေတြ ရႈပ္ေနလို႔ အြန္လိုင္းမတက္ျဖစ္တာပါ။ ေက်းဇူး လာလည္တာ

အလင္းေရာင္ said...

ဟုတ္ကဲ့ပါ မမေရ စားၾကဳိးစားေနပါတယ္.. တခါတေလေတာ့ ဟဲဟဲ အခုလည္း ၾကဳိးစားလုိက္ပါ ဦးမယ္ အစ္မလည္း စားေမးပြဲ ေျဖႏုိင္ပါေစဗ်ာ...

တားျမစ္ ထားေသာ... said...

စာလာဖတ္ပါတယ္။
ဇာတ္လမ္းကေတာ့ အရွိန္တက္ေတာ့မယ္ထင္တယ္။ “မ”ဆိုတဲ့ခရီးသြားနဲ႔ “ကၽြန္ေတာ္”ဆိုတဲ့ ပြန္းပဲ႔ လြန္ေျမာက္ ေသာ လူရြယ္တဦးတို႔ လြန္ဆြဲေတာ့မယ္လို႔ ဇာတ္ေၾကာင္းခ်သြားတယ္ကိုး။

ေမွ်ာ္လင့္အားေပးေနေၾကာင္းပါ။

သုခမိန္(E-Journal)

ထင္လင္းေအာင္ said...

စာလာဖတ္တယ္...အမေရ...

Ðaywalker[Soul] said...

ဇာတ္လမ္းက နည္းနည္း လႈပ္လာတယ္လို႔ ထင္တာပဲ၊ ဇာတ္ေကာင္ေတြက လြမ္းဆြတ္မႈနဲ႔ ပိုၿပီး အသက္ဝင္လာတယ္။ ေကာင္းတယ္... အစ္မေရ၊ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးနဲ႔ ဆြဲေခၚသြားတာ....။

ဆန္းဝင္း said...

အစ္မေရ…ပုိစ္နဲ႔ေတာ့ ဆုိဘူးေနာ္ ေျပာျခင္တာ ေျပာခဲ့တယ္
ေရႊစည္ခံုဘုရား၊ အာနႏၵာဘုရား၊ ဘူးဘုရား၊ ေလကနႏၵာဘုရား၊ အလုိေတာ္ျပည့္ဘုရား၊ ဓမၼရာဇကဘုရား ေတြမွာ ဘုရားပြဲေတာ္ကုိ ဇာတ္ေတြ၊ ဆုိင္းေတြ ၀ုိင္းေတြ၊ စေတ့ရွိဳးေတြ၊ ျခင္းလံုးခတ္ၿပိဳင္ပြဲေတြ၊ ေပ်ာ္စရာရာေတြ တစ္ပံုႀကီးနဲ႔ က်င္းပတာ ေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။
ဒီလုိ ပြဲေစ်းေတြက ဟုိးေရွးေရွး ကတည္းကရွိခဲ့တာ ေသခ်ာတယ္။ ဘုရား တစ္ဆူၿပီး တစ္ဆူ ပြဲေစ်းက ဆက္ဆက္ေနတာပဲ။ အစ္မေရာက္ဖူးမယ္ထင္တယ္ ။ ဒီဘက္ေခတ္မွာေတာ့ အရက္ဆုိင္ကမ်ားလာတယ္အစ္မရဲ႕။ အဲဒါမ်ိဳးကုိ ရွံဳ႕ခ်ရ မယ္။ က်ေနာ္ လံုး၀ၾကည့္မရဘူး။
သူ႔ေနရာနဲ႔သူ မရွိဘူးဗ်ာ။ ဘုရားပြဲေတာ္မွာ အရက္ဆုိင္တန္းေတြပဲေတြ႔ေနရတယ္။

သစၥာ said...

ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ရင္
ပုဂံ ကို အရင္ ဆံုးသြားမယ္
လြမ္းသြားပါတယ္

-----ဧဏီမင္း said...

အဆုံးသတ္ေလးေတြ တင္ျပထားတာ အရမ္းေကာင္းတာပဲဗ်ာ..ရင္ဘတ္ထဲမွာ က်န္ခ့ဲေအာင္ တမင္ ထား ထားခ့ဲသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္၊ မေရာက္တာ ၾကာလုိ႕ အားလုံးဖတ္သြားတယ္ဗ်ာ..အေပၚက နတ္ေတြအေၾကာင္းေရးထားတာလဲ မွတ္သားထုိက္ပါေပတယ္.. လူေတြက ဘာမွ မစဥ္းစားဘဲ လကၡံထားၾကတာ ရင္နာစရာေတာ့ အေကာင္းသားဗ်ာ..ေနာ္...

kabrmakyay said...

စာလာဖတ္ရင္း ဖိတ္စာလာပို႕တယ္။
မဂၤလာေဆာင္ဖိတ္စာေပါ့...အဟဲ..ဟဲ လာၾကည့္ေလ။
ေလးစားခင္မင္စြာျဖင့္

ေနေဒးသစ္ said...

အပိုင္း ( ၇ ) ေလးလဲ ေကာင္းတယ္

puluque said...

မမေရ အပိုင္း ၇ ကိုဖတ္ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ပုိငး္မကူးခင္ ကြန္မန္႔ပါတယ္. လြမ္းစရားေလးေနာ္.. မိုးေခါင္းေက်ာ္စြာ အေၾကာင္းလဲ ျပန္းႏူးသြားတယ္။

kookgyi.blogspot.com

ေမေမခင္ said...

ေနာက္ဆံုးအပိုင္းေလးက ေၾကကြဲစရာေလးေနာ္
ေရးတတ္လိုက္တာ

မင္းပ်ိဳ said...

www.minnlwinpyin.blogspot.com

ကဗ်ာဦး said...

အခုမွပဲ မဖတ္ရေသးတာေတြလာဖတ္တယ။္
ေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္းကိုဖတ္ၿပီးရင္ထဲမွာ
တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနၿပီးငိုခ်င္ေနမိတယ္။
လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးႀကီးပါပဲ။
ဒါဟာတကယ့္အျဖစ္အပ်က္ကိုအေျခခံထားတယ္ဆိုတာ
ေသခ်ာသေလာက္ဆိုတာခံစားမိတယ္။

ေမေမခင္ said...

သူ႔ရင္ကို က်မ လက္ဖဝါးႏွင္႔ ဖိ ကပ္ၿပီး ျပန္ေစ႔ ေပးခဲ႔ခ်င္ပါသည္ ဟာလာ ဟင္းလင္း က်န္ရစ္ခဲ႔ရွာမယ္႔ သူနဲ႔ ပုဂံေျမ ကို က်မ ဘယ္ကဲ႔သို႔ မ်ား ေက်ာ ခိုင္းႏိုင္ဖို႔ရန္ ႀကိဳးစား ရမွာလဲကြယ္

လြမ္းသြားတယ္