နွင္းဆီနီ ပြင္႔ဖတ္ေပၚ က ပ်ားရည္ တစက္ နွင္႔ အရိမဒၵန စုစည္းမွဳ ပထမပိုင္း

နွင္းဆီနီ ပြင္႔ဖတ္ေပၚ က ပ်ားရည္ တစက္ နွင္႔ အရိမဒၵန ( ၁ )

ေလးရက္ ေျမာက္ေန့ နံနက္

မေန့ ည က ဘြား ဘြား နွင္႔ တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြး ထား သည့္ အတိုင္း ဥပါလိသိမ္ သို့ ထြက္လာ ခဲ့႒က သည္ ျပန္ ခါ နီး ျပီ ျဖစ္ ေသာ ေ႒ကာင့္ က်မ ပုဂံ ရွဳခင္း ကို ဓါတ္ပံု မ်ား မ်ား ရိုက္ခ်င္ သည္။ ပုဂံ ရွဳခင္း သည္ တိမ္ ျဖဴ ဆိုင္း ဆိုင္း ေကာင္း ကင္ ျပာျပာ ေအာက္ တြင္ နံနက္ခင္း ၏ ဝင္းလက္ ေန သည့္ ေနေရာင္ျခည္ နွင့္ လွခ်င္ တိုင္းလွ လို ့ေန ပါ ေရာလား။

ဘြားဘြား က ဥပါလိ သိမ္ အေၾကာင္း ရွင္း ျပ သည္ နား ေတာင္း မ်ား ေခၚ ထီး လို မင္းလို မင္း နွင့္ က် စြာမင္း လက္ ထက္ က ဥပါလိ မေထ က တည္ ေဆာက္ ခဲ့ တဲ့ သာသနိ က အ ေဆာက္ အ အံုေပါ့ ေျမး ရဲ့ အ ေနာ္ ရ ထာ နန္း မတက္ ခင္ က ပုဂံ မွာ သိမ္ တခု ရွိ ခဲ့တယ္။ တူရင္း ေတာင္ထိပ္ မွာ ေစာ ရဟန္း တည္ ခဲ့ တဲ့ ေစာ ရ ဟန္း သိမ္ ေပါ့။

ဥပါလိ သိမ္ ၏ မူလ လက္ ရာ မွာ ပုဂံ ေခတ္ လက္ရာ ျဖစ္ သည္ ေအာက္ ေျခ အုတ္ ခံု ျဖစ္သည္ အတြင္း နံရံ တြင္ ၁၈ ရာစု ပန္းခ်ီ လက္ရာ မ်ား ေရးျခယ္ ထားသည္။ ပုဂံ နန္း တြင္း သူ နန္းတြင္း သား မ်ား အ ျပည္႔ အစံုျဖင္႔ အ ေနာ္ ရထာမင္း သိမ္သမုတ္ပံု ကို လည္း ေတြ႔ႏိုင္သည္။ ဆင္ယင္ ထံုး ဖြဲ႔မွဳ မွာ ၁၈ ရာစုျဖစ္သည္။ ပုဂံ ေခတ္ တြင္ သိမ္ မ်ား ကို သစ္သား ျဖင္႔ ေဆာက္ေလ့ ရွိသည္ ဟု အခ်ိဳ႔ သုေတ သီမ်ား က ဆိုၾက သည္။

ဘြားဘြား ေျပာျပ သည္ ကို နားေထာင္ ရင္း က်မ ရင္ထဲ ဝယ္ ဟာတာတာ ျဖစ္လာသည္။ တေမွ်ာ္တေခၚ ျမင္ ေန ရသည့္ ေျပာင္းဖူးခင္း ထဲ ျဖတ္ ေလွ်ာက္ခ်င္လာသည္။ ဥပါလိ သိမ္ မွ က်မ တို ့ေျမး အဘြား ထီး လို မင္းလို ဘက္ သို ့ကူး ခဲ့ၾကသည္ ယင္း တို့ မွာ ပုဂံ ေညာင္ ဦး ကား လမ္း တဖက္ တခ်က္ တြင္ တည္ ရွိ သည္။ ထီး လို မင္း လို မွာ အာရံုခံ မုခ္ အေရွ ့ဘက္ သို ့လွည့္ သည့္ နွစ္ထပ္ လိုဏ္ဂူ ဘုရားျဖစ္သည္။ အထပ္ထပ္ ရင္ျပင္ သည္ လည္း အေရွ႔ ့ဘက္ သို ့ပင္လွည့္ သည္ ရင္ျပင္ မွာ က်ယ္သည္ ေအာက္ေျခ မွ ကြမ္းေတာင္ ထိပ္ အထိ ဥာဏ္ ေတာ္ ၁၅၀ ေပ ရွိ ျပီး မ်က္ႏွာ အက်ယ္ ေပ၁၄၀ စီ ရွိသည္ အထက္္ လွိဳဏ္ဂူ မွာ ဘဒၵကမၻာ တြင္ ပြင္႔ၿပီး ေသာ ဘုရား ေလး ဆူကိန္း ေအာင္း ေလ သည္။

ထို ့ေနာက္ ကၽြန္မ တို ့ေျမး အဘြား ဝက္ႀကီး အင္း ဂူ ေျပာက္ႀကီး ဘုရား သို့ ဆက္သြား ၾကသည္။ ဝက္ႀကီးအင္း ဂူ ေျပာက္္ႀကီး မွာ ျမန္မာ ပံုစံ သန့္ သန့္ျဖစ္သည္။ အာရံုခံ အမိုးတြင္ ေျခေတာ္ရာပံုမ်ား ကို ပန္း ခက္ ပန္း နြယ္ မ်ား ျဖင့္ တန္ဆာ ဆင္ထားသည္။ဂႏၶကုဋိ ဘုရား ေဆာင္ တြင္း ဆင္းတု ပုလႅင္ တစ္ဝိုက္ တြင္ မာရ္ နတ္ စစ္ သည္ ပံုမ်ား ကို အဆန္း တၾကယ္ ေရးျခယ္ ထားေလသည္။ ထို့ ေနာက္ က်မ တို့ ေျမး အဘြား ဂူေျပာက္ႀကီး တ ဝိုက္ ရွိ က်မ ေလွ်ာက္ ခ်င္သည့္ ေျပာင္းဖူးခင္း ထဲ လမ္းေလွ်ာက္ၾကသည္ ေလနုေအး က သြဲ႔ႏြဲ႔ နူးညံ့ စြာ တိုက္ ခတ္ ေန သည္ ေျပာင္းဖူးပင္ေလး မ်ားသည္လည္း ေလ နု ေအး နွင့္အတူ ယိမ္း တနြဲ႔ႏြဲ႔။ အဘြားက သီခ်င္း စ ဆို ေတာ့ က်မ လည္း လိုက္ဆိုသည္။ က်မတို ့ေျမး အဘြား သီခ်င္းသံ က ပို က်ယ္ေလာင္လာသည္။ ေလ ေျပ ေလး ၊ တျဖဴးျဖဴး ေျပာင္းခင္းေလး ေတြ တျငိမ့္ျငိမ့္လူး ၊ ဧရာဝတီ ျမစ္ေရ သင္ဖ်ဴး။

ပုဂ ံေျမနွင္႔ ပုဂံ ဘုရား မ်ား ရွဳခင္း သည္ ဝင္းပ သည့္ ေနျခည္ ေအာက္ တြင္ လွခ်င္ တိုင္း လွေန ပါ ေရာ လား ဘြား ဘြား သီဆို ေန သည့္ သီခ်င္း သံ ရုတ္ တရက္ ရပ္သြား သည္ ကို က်မ သတိ ထား လိုက္မိ သည္။ ဘြားဘြား က သြက္ လက္ ေပါ႔ ပါး ေနသည့္ က်မ အား ေငးေမာ စြာ စူးစိုက္ၾကည့္ ေနသည္ ကို ေတြ႔ လိုက္ ရ သည္။

ဘြားဘြား မ်က္ လံုးမ်ား ေရြ႔လ်ား သည့္ ဘက္ သို့ က်မ ျဖတ္ က နဲ ၾကည့္ မိသည့္ အခါ ၊ ကင္မရာ တလံုး နွင္႔ ဓါတ္ ္ပံု လိုက္ ရိုက္ ေန သည့္ လူငယ္ တေယာက္ ကို ေတြ႔ ရသည္။ ေစာေစာ က က်မ တို့ ေျမး အဘြား မျမင္ လိုက္ျခင္း မွာ ထို ကင္မရာ ဆရာ ေျပာင္းဖူး ခင္း ထဲ တြင္ ကြယ္ေနသည္ ျဖစ္မည္။ လူသူ မရွိဘူး ထင္ျပီး ဘြား ဘြား နွင႔္္ အ တူ အား ရ ပါးရ သီ ခ်င္း ဆိုလိုက္ မိသည္ ကို ေတြးမိျၿပီး က်မ မ်က္ႏွာ တြင္ ပန္းနု ေရာင္ ရွက္ၿပံဳး တခ်က္ ျပံဳး လိုက္ မိ ေလ သလား။ ထို လူငယ္ အေဝး သို့ ထြက္ခြာ သြားသည္ နွင္႔ ဘြားဘြား က က်မ ကို တိုးတိုး ေလး ေျပာျပသည္။

ေျမး ဆံပင္ရွည္ ေတြ ေလထဲ မွာ လြင္႔ေမွ်ာ သြယ္ႏြဲ႔ ေနပံု ဟာ ပန္းခ်ီ ကား ေရး ခ်င္စရာ ျမန္မာ ဆန္ လွပ ေန တာ ကို ဘြားဘြား ေငးေမာ သြားရ သလို ဟို သူငယ္ က ေျမး ကို ဓါတ္ပံု ေတြ တျဖတ္ျဖတ္ ရိုက္ ေနတာ ဘြား ဘြား ျမင္လိုက္ရတယ္ ေျမးရဲ႔ ။

နွင္းဆီနီ ပြင္႔ဖတ္ေပၚ က ပ်ားရည္ တစက္ နွင္႔ အရိမဒၵန ( ၂ )

ငါးရက္ေျမာက္ေန့ နံနက္

ဒီေန့ နံနက္ ထူးထူး ျခားျခား က်မ တို့ ေျမး အဘြား ျပိုင္တူ နိုးေန႒ကသည္။ ေရ မိုး ခ်ိဳးၿပီး အျပင္ ထြက္ရန္ က်မ တို့ ေျမး အဘြား ျပင္ဆင္ၿပီး ခ်ိန္ ေလာက္ တြင္ အခန္း တံခါး လာေခါက္ေသာေၾကာင္႔ က်မ တံခါး ထ ဖြင္႔ ေပး လိုက္ သည့္ အခါ နံနက္ စာ ေကာ္ဖီ လာပို့ သည့္ ဟိုတယ္ ဝန္ထမ္း တဦး ျဖစ္ေနပါသည္။ ဟိုတယ္ ဝန္ထမ္း က ၊ စား စ ရာ မ်ားႏွင္႔ အတူ စာအိတ္ တအိတ္ နွင္႔ ပလပ္စတစ္ ပတ္ထားသည့္ အနီ ရဲရဲ နွင္းဆီ တပြင္႔ကို ပါ ထား ခဲ့သည္။

ဘြား ဘြားက စူးစမ္း သည့္ အၾကည့္ ျဖင္႔ လွမ္း ၾကည့္ သည္။ စာအိတ္ ေလး ကို က်မ ေဖါက္ၾကည္႔ မိေတာ့ အ ျပာ နု ေရာင္ စာရြက္ တရြက္ က ထြက္ က် လာသည္ လက္ ေရး ေစာင္း ေစာင္း ေလး ျဖင္႔ ေရး ထား သည့္ စာ ေၾကာင္း ေရ အ နည္း ငယ္ အား ဘြား ဘြား ပါၾကား ေစခ်င္ သျဖင္႔ အသံ ထြက္ ဖတ္လိုက္ပါသည္။

လွပ နက္ ရွဳိင္း သည့္ စကားလံုး ေတြ ကို ကြယ္ ဝွက္ ထား တတ္ၾက တဲ့ ေယာက်ၤား တ ေယာက္ ရဲ့ ပံုစံ ဟာ အ သံုး မက် ရာ ျဖစ္ေန တတ္ ျပီး လူေတြ က အထီးက်န္ လို့ ျမင္ေနၾကတာပါ။ တကယ္ ေတာ့ သူတို့ မွ မသိ ပဲ ကိုး အထီးက်န္ ေယာက်ၤား တေယာက္ ရဲ့ အနား မွာ ဖတ္စရာ စာအုပ္ေတြ ရယ္။ ျမန္မာဆန္လြန္း သည့္ ဆံပင္ ရွည္ ရွည္ အရပ္ ျမင္႔ျမင္႔ နဲ့ မိန္းခေလး တေယာက္ ရဲ့ ဓါတ္ပံုေတြ ရယ္။ ရွိေနၾကတာ ကို သူတို့ မသိၾက ဘူး ေလ။

ဒါပါပဲ။ ဘြားဘြားကို က်မ လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ဘြားဘြားက က်မအား ေငးစိုက္ၾကည့္ ေနသည္။ ေမး ခြန္း ေတြ မထုတ္ သလို ၊ က်မ ဘာလုပ္ မွာလဲ ၊ ဒါမွ မဟုတ္ ဘာေျပာမွာလဲ ဟူသည့္ ဘြားဘြား၏ အၾကည့္ အား က်မ နား လည္လိုက္ သည္။ နွင္းဆီနီ ေပၚ မွ ပတ္ထား သည့္ ပလတ္ စတစ္ ေလး ကို က်မ အသာ အယာ ခြာ လိုက္ ျပီး က်မ ၏ ဆံပင္ရွည္ေတြ ေပၚ ကလစ္ တခု နွင္႔ ပန္ဆင္ လိုက္ ျခင္း သည္ က်မ ဘြား ဘြား ကို အေျဖ ေပး လိုက္ ္ျခင္းပါပဲ။

က်မ တို့ ေျမး အဘြား ေကာ္ဖီေသာက္ ျပီး ေရြွစည္းခံု သို့ ထြက္လာ ခဲ့ ၾကသည္။ ေရြွစည္းခံု တြင္ ၾကည့္ စရာေတြ မ်ား လြန္း လွွပါ သည္ တရက္ ျဖင္႔လည္း ၾကည့္ မကုန္ တလ ျဖင္႔ လည္း ၾကည့္ မကုန္ နိုင္ပါ။ ဒါ က ေၾကး ဂူ တိုက္ လို့ ေခၚ တယ္ ေျမးရဲ႔ ၊ ဘုရား ေလး ဘက္ ေလး တန္ အလယ္ တည့္တည့္ မွာ ဘုရား ဆင္းတု ေတာ္ ကို ဖူး ေမွ်ာ္ ၾကည္ညို နိုင္ ဖို့ တ သီး တျခား တည္ ေဆာက္ ထား တာ ၊ ကကုသန္ ၊ ေကာဏဂံု ၊ ကႆပ ၊ ေဂါ တ မ ၊ ဆို တဲ့ ပြင္႔ေတာ္ မူျပီး ဘုရား ေလးဆူ ရဲ့ မတ္ရပ္ ပံု ဆင္းတု ေတာ္ေတြပဲ။

ဆင္း တု ေတာ္ ကား ဆယ့္ သံုး ေပ ေလာက္ ျမင္႔ သည္။ ဘယ္ဘက္ လက္ ဖဝါး အား အျပင္ ျဖန္႔ထား ျပီး လက္ ေခ်ာင္း မ်ား အား ေအာက္ စိုက္ ထားသည္။ ညာ ဘက္ လက္ ဖဝါး အား အျပင္ ျဖန္႔ ထား ျပီး လက္ ေခ်ာင္း မ်ား အား အေပၚ ေထာင္ ထားသည္။ ဘယ္ဘက္ လက္ က သတၱဝါ တို့ လိုအင္ ဆႏၵ ျပည္႔ဝေစရန္ ဆုေပး ေန ဟန္ ျဖစ္ သည္။ ညာဘက္ လက္ က ခ်စ္သား သမီး တို့ မစိုးရိမ္ၾက ကုန္လင့္ ဟု အားေပး ေနဟန္ပါပဲ။

ေရြွစည္းခံု ေစတီ အား စတင္ တည္ထား သူ မွာ အေနာ္ရထာ ျဖစ္သည္။ က်န္စစ္သား မင္း က ဆက္ လက္ တည္ ေဆာက္ျပီး ပုဂံပိသုကာ လက္ရာ မ်ား အား ၾကြယ္ဝေစခဲ႔သည္။ေရႊစည္းခံုကို အျပီးသပ္ခဲ့တဲ့ က်န္စစ္သား မင္းက သူ တည္ ခဲ့ တဲ့ ေစတီ ကို နိဗၺာန္ ၏ မူလ အရင္း ခံျဖစ္တဲ႔ ျမတ္ေသာ မဟာေစတီ လို့ ေခၚဆို ခဲ့ တယ္ ။ က်န္ စစ္သားမင္း ေရးထိုး တဲ့ ေက်ာက္စာေတြ မွာ နိရ္ဗာဏ ဆို တဲ့ ေဝါဟာရ ကို သံုးလာ တာ ေျမး သ တိ ထားမိ လာ သလား။ တခါ တရံ မဟာ နိဗၺာန္ ဆို တဲ့ ေဝါဟာရ ကိုသံုး ထားတယ္။ ဘြားဘြား က အရိ မဒၵန ျပည္႔ ရွင္က်န္ စစ္သားမင္း ၏ ေကာင္းမွဳ မ်ား အား တပိုင္း တစ ရွင္းလင္း ျပေနသည္ ကို က်မ နား ေထာင္ျပီး ၾကည္နူး လို့ မဆံုး နိုင္ ေတာ့ပါ။

ထို့ ေၾကာင့္ သမိုင္း သုေတသီ အခ်ိဳ႔ က က်န္စစ္သား မင္း သည္ ေရြွစည္းခံုေစတီ အား တည္ျပီး ေနာက္ ပိုင္း မ ဟာ ယာန မွ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ သို့ လံုးလံုး လ်ားလ်ား သက္ဝင္ ယံုၾကည္ လာျပီဟု ယူဆ ရန္ အ ေၾကာင္း ရွိ သည္။ သို့ ဆို လွ်င္ ေရြွစည္းခံု သည္ မဟာယာနဂိုဏ္း မွ ခြဲထြက္လာ သည့္ မွတ္တိုင္ တခုျဖစ္သည္ ဟု ပုဂံ သမိုင္း သုေတသီ အခ်ိဳ႔ က ယူဆၾကသည္။ အရိမဒၵန တြင္ အေနာ္ရထာ စတည္ခဲ့ျပီး က်န္စစ္သားမင္း အဆံုး သတ္ခဲ့ သည့္ ေရြွစည္းခံု ေစတီေတာ္ ႀကီးသည္ ေနေရာင္ ျခည္္ ေအာက္တြင္ ေရြွေရာင္ ေတာက္ ကာ ဖူး ေမွ်ာ္ လို့ မဝ နိုင္ေအာင္ ပါပဲ။

က်မ တို့ ေျမး အဘြား ေရြွစည္းခံု ၏ အံ့ခ်ီးဖြယ္ရာ မ်ား ကို ေလ့လာေနရင္း ဘြားဘြား ထံမွ က်မ ေမွ်ာ္ လင့္မ ထား သည့္ အဘိဓမၼာ ဆန္ေသာ ေမးခြန္း အခ်ိဳ႔ၾကားလိုက္ ရသည္။

လူ့ သမိုင္း ေတြ ကို မသိေသး ဘူး ဆိုရင္ ။အ ခ်စ္ အေၾကာင္း လည္း မသိနိုင္ဘူးလို့ ေျမးေျပာခဲ႔ဘူး တယ္ေနာ္။ မိန္းကေလး အတြက္ အေရး ပါ လြန္း တဲ့ ေန့ တေန့ အျဖစ္ ေျမး ရဲ့ အခ်ိန္ ဇယား ခြက္ထဲ မွာထည့္ၾကည့္ ဘူးျပီလား။

ဘြားဘြား ၏ ေမး ခြန္း အား ရုတ္ တ ရက္ က်မ မွင္သက္္ မိ သြား သည္။ ဘြားဘြား ေမးတခ်က္ ဆတ္ ျပရာ ဘက္ သို့ က်မ လွည္႔ၾကည့္ လိုက္ သည့္ အခါ ေရြွစည္းခံု အေရွ႔ ေျမာက္ ေထာင့္ တန္ေဆာင္း တစ္ခု အထက္ မွ ဓါတ္ပံု လွမ္း ရိုက္ ေနသည့္ နွင္းဆီနီ ပိုင္ ရွင္လူငယ္ အား ေတြ႔လိုက္ရပါသည္။

ရုတ္ တရက္ က်မ လက္ေခ်ာင္းေတြ ဆံပင္ေတြၾကား က နွင္္းဆီပြင္႔ေပၚ ေရာက္သြားသည္ ၊ က်မ အေျဖ ကို ဘြားဘြား ေစာင့္ ဆိုင္း ေနမွန္းလည္း က်မသိလိုက္ပါသည္။ ဘြားဘြား သိခ်င္သည္႔ အေျဖ ကို ေပးဖို့ ရန္ က်မ အ တြက္ ေစာေနပါေသးသည္။ ဒါေပမဲ႔ ၊ က်မ ရင္ထဲက အ ေျဖ ၊ အမွန္တရား ဆိုတာ ဟုတ္ရဲ့ လား။

နွင္းဆီနီ ပြင္႔ဖတ္ေပၚ က ပ်ားရည္ တစက္ နွင္႔ အရိမဒၵန ( ၃ )

ေျခာက္ရက္ေျမာက္ေန႔နံနက္

ယ ေန့ နံနက္ တြင္ ဟို တယ္ ဝန္ ထမ္း တံခါး လာ ေခါက္ သည္ နွင္႔ က်မ အ ေျပး အ လြွား တံခါး ထ ဖြင္႔ လိုက္ သည္ က်မ တစံု တရာ ကို ေမွ်ာ္ လင့္ေန မိ သလား။ ဟိုတယ္ ဝန္ထမ္း ယူလာ သည့္ နံနက္ စာမ်ား နွင္႔အတူ နွင္းဆီ နီ တပြင္႔ ကို ျမင္လိုက္္ ရ သည္ နွင္႔ က်မ ရင္ထဲ လွိဳက္ ကနဲ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ သြား ရတာလဲ ဘြား ဘြား အား က်မ ျဖတ္ကနဲ တခ်က္ ၾကည့္ လိုက္ ေတာ့ ဘြားဘြား လက္ကနဲ ျပံုးလိုက္သည္ ကို က် မ ျမင္ လိုက္ ရပါ သည္။ ဒီတခါ အျပာေရာင္ စာရြက္ေလး က တမူ ထူးျခားေနပါသည္။ စာရြက္ စဖြင္႔ သည္ နွင္႔ မ ဟူသည့္ တလံုးတည္းေသာ စာလံုးေလးကို က်မ ရင္ခုန္စြာ ျမင္္လိုက္ရသည္။

မ ကို ရွင္းျပေနဖို႔ မလိုဘူး လို့ ထင္ တယ္ ၊ မ ဟာ က်ြန္ေတာ္႔ ကို နားလည္ ေနျပီး သားျဖစ္ ေနတယ္လို့ က်ြန္ေတာ္ ယူ ဆ ပါ တယ္ က်ြန္ေတာ္ ေျပာပါရေစ ဒီေန့ တေန့ လံုး က်ြန္ေတာ္ ေရြွစည္းခံု မွာ ရွိ ေနမွာ ပါ။

စာ ဆံုး ေတာ့ ဘြားဘြား ဘက္ လွည္႔ ကာ က်မ ေျပာလိုက္သည္။ သူ ေရြွစည္းခံု မွာ တေန့ လံုး ရွိေန မယ္ တဲ့ မေန့

ည က ဘြားဘြား နွင္႔ က်မ ပါ ခင္မင္ ေနသည့္ ဟို တယ္ မန္ေနဂ်ာ ၏ ေျပာစကား တခြန္း က က်မ အ ေတြး အိမ္ ထဲ ကပ္ျငိ ပါ လာသည္။

အဲဒီ ဓါတ္ပံု ဆရာ လူငယ္ေလး က က်ြန္ေတာ္႔ မိတ္ေဆြ တေယာက္ ရဲ့ သားပါ။ ပရဟိတ စိတ္ အင္မတန္ ရွိ တဲ့ လူငယ္ တေယာက္ ပါ ဗ်ာ။

သူ့ အေၾကာင္း က်မ မစံုစမ္းလိုက္ရပဲ တစြန္းတစ သိ လိုက္ရပါသည္။ သူသည္ ေျဖာင္႔မတ္ ရိုးစင္းျပီး ပရမတ္ က်လြန္း သည့္ လူငယ္ တေယာက္ အျဖစ္ စာ အုပ္ ပံုေတြ ၾကားမွာ ေနထိုင္ေနသည္ ဆိုတာ ကိုေတာ့ က်မ အၾကမ္းဖ်င္း သိလိုက္ ရသည္။ သူ သည္ ေဝဖန္ေရး သု ခမိန္ ေတြရဲ႔ အစ္ဇင္ေတြ ကို ေက်ာက္ ေဆာင္တခု မွာ ပစ္ေပါက္ ခြဲပစ္ တတ္ ေသာ အလြန္မွန္ကန္ သည့္ လုပ္ ရပ္မ်ား အား သူလုပ္ခဲ့သည္္။

တကယ္ေတာ့ သူသည္ အဓိပၸါယ္ ရွိေသာ လူ တေယာက္ အျဖစ္ ပရဟိတ ေတြ နွင္႔ စုစည္း သိပ္သည္း ဖြဲ႔ ထား သည့္ လူငယ္တဦး ၏ ဘဝ ကို သူ ျဖတ္သန္း ေနပါ သလား။ ဘယ္သို့ ဆိုေစ သူသည္ က်မ စိတ္ ဝင္စား သည့္ သူ ရဲ ေကာင္း တေယာက္ ျဖစ္ေန သလား။

က်မတို႔ ေျမးအဘြား ဟိုတယ္ မွ ထြက္ ရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ခ်ိန္ တြင္ နံနက္၁၀ နာရီခြဲ ေနျပီျဖစ္သည္။

ေျမးေမ႔ေန တယ္ေလ။ ရုတ္တရက္ ဘြားဘြား က သတိေပး သလို ေျပာလိုက္ သည့္ အတြက္ က်မ ေၾကာင္ အန္း အန္း ျဖစ္ သြားသည္။ ေအာ္ ဘြားဘြားရယ္။ က်မရွက္ၿပံဳးတခ်က္ ျပံုးလိုက္မိသည္။ က်မ၏ ဆံပင္ရွည္ေတြ ေပၚ နွင္းဆီနီ မပန္ရေသးပဲကိုး။

က်မတို႔ ေျမး အဘြား ေရြွစည္းခံု ေစတီ သို့ ေရာက္သည္ နွင္႔ ေတာင္ဘက္မုခ္ ဘုရားေစာင္းတန္း အေျခ တြင္ ခပ္ သြယ္သြယ္ လူငယ္ တဦး ကင္မရာလြယ္ လ်က္ က်မတို႔ ေျမးအဘြား ေလွ်ာက္လာသည္အား ေငးေမာ ၾကည့္ ေန သည္ ကို အေဝးမွ လွမ္းျမင္ေနရသည္။ က်မတို႔ထံ သူ ေလွ်ာက္လာၿပီး ဘြားဘြား အား နွဳတ္ဆက္ ကာ တြဲ ေခၚ သည္ က်မ ဘက္ သို့ သူျဖတ္ ကနဲ ၾကည့္လိုက္ သည့္ အၾကည့္ သည္ က်မဘဝ တြင္ ဘယ္ေသာအခါမွ မ ေမ့နိုင္ ေတာ့သည့္ အၾကည့္ျဖစ္ေန ပါေရာ လား။

ဘြားဘြားအား ဦးတည္ျပီး သူ့ ကိုယ္သူ မိတ္ဆက္ေနသည့္ ဟန္ပန္ သည္ အင္မတန္ရိုးသား တည္ၾကည္သည့္ လူ ငယ္ တ ေယာက္ ဟန္ ပါပဲ။ ဘြားဘြား ကေတာ့ သူ့ ကို ခင္မင္ သြား သည္ အမွန္ပါ။ က်မ ၏ ဆံ ပင္ ေတြၾကား ထဲမွ နွင္းဆီနီ အား သူ ေငးေမာ စိုက္ၾကည့္ ေန သည္ ကို လည္း က်မ သတိထားလိုက္ မိသည္။ ထို တဒဂၤ ေလး အတြင္းမွာ ပင္ သာယာ သည့္ ဂီတ သံ စဥ္ လွိဳင္း ေတြ ၾကား က သိမ္ေမြ႔ နက္ရွိဳင္းလြန္းေသာ ရို မန္ တစ္ တခု ျဖစ္ သြားသည္ မွာ အေသအခ်ာ ပါပဲေလ။

နွင္းဆီနီ ပြင္႔ဖတ္ေပၚ က ပ်ားရည္ တစက္ နွင္႔ အရိမဒၵန ( ၄ )

ခုနွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔ နံနက္။

ယေန့ နံနက္ တြင္ ဟို တယ္ ဝန္ထမ္း တံခါး လာေခါက္ သည္ နွင္႔ က်မ တံခါး ဖြင္႔ေပး လိုက္သည္ စားစရာ ေတြ ဘာ မွပါ မလာ ေတာ့ ပါ။ ဟိုတယ္ ဝန္ထမ္း က ဧည့္ သည္ ေစာင့္ေန ပါသည္ ဟုသာ အသိေပးျပီး ျပန္ ထြက္ သြား သည္။ မေန့ ညေန က သူ တည္းခို ေနသည့္ ဘားမား တည္းခို ရိပ္သာ တြင္ ေကာက္ညွင္းေပါင္း နွင္႔ အ ေၾကာ္ စားရန္ က်မ တို့ ေျမးအဘြား အား သူ ဖိတ္ထားသည္။ ယခု သူ လာႀကိဳေန ပါၿပီ။ သို့ ေသာ္ ဟို တယ္ ဝန္ ထမ္း လက္ထဲ တြင္ နွင္းဆီနီ မေတြ႔မိသည္ ကို က်မ ရင္ထဲ ဘာလို့ မ်ား ဟာ က နဲ ျဖစ္သြား မိပါ လိမ့္။ ဒါ ေပမဲ့ က်မ ေမွ်ာ္လင႔္ေနမိသည္႔ နွင္းဆီနီ သည္ က်မ ထံ မလြဲ မေသြ ေရာက္လာမည္ ကိုေတာ့ က်မ စိတ္ ထဲတြင္ အလို လို သိေန သ လို ပါ ပဲ ေလ။
သူတည္းခိုသည့္ ဘားမားရိပ္သာ သို့ က်မတို႔ ေျမး အဘြား ေရာက္ သည့္ အခ်ိန္ တြင္ နံနက္ ၆နာရီ ရွိေနၿပီ ရိပ္သာေစာင့္ျပင္ဆင္ေပး သည့္ ပဲျပဳတ္ ဆီဆမ္း နွင္႔ ေကာက္ ညွင္း င ခ်ိတ္ ေပါင္း ပူပူ ေနြေႏြး သည္ နွမ္းေထာင္း ေမြွးေမႊးေလး နွင္႔ အတူ အေကာင္းဆံုး ျမန္ မာ့ ရိုးရာ အစား အစာ ေတြ ပါ ပဲအေၾကာ္စံု ၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း လဘက္ရည္ခ်ိဳ နွင္႔ အ လြန္ လိုက္ ဘက္ လြန္း လွသည္

နံ နက္ တိုင္း ဟို တယ္ မွ ေက်ြး သည့္ ဘို စာေတြ ကို က်မ တို့ ေျမး အဘြား ေန့ စဥ္ စားေနရ သည္ မွာ ျငီး ေငြ႔ လွ ပါၿပီ။ အရသာ ရွိလွသည္႔ ျမန္မာ႔ အစား အစာ မ်ား စားလိုက္ရသည့္ အတြက္ ဘြားဘြား ေက်နပ္ေနသည္ ကို ေတြ႔ရ သည္။ ဘယ္လို ေရစက္မွန္း မသိပါ။ ဘြားဘြား သူ့ ကို ခင္မင္ေနသည္။ သူ လူႀကီးေတြ အေပၚ ဆက္ ဆံသည္ မွာ တယုတယ ရွိလြန္းၿပီး အလြန္ ယဥ္ေက်း ကာ ရိုေသ ကိုင္းရွိဳင္းသည္ ကို ေတြ႔ရသည္။

က်မ တို့ အားလံုး စားေသာက္ျပီး သည္နွင္႔ ေရြွစည္းခံု ေစတီ သို့ သူ စီစဥ္ ထား သည့္ အငွား ကားျဖင္႔ ထြက္ လာ ခဲ့ၾက သည္။ ပထမ ဆံုး ဝက္ႀကီး အင္း ဂူဘုရား သို့ ဝင္သည္။ ဒီ တ ေခါက္ ဘြားဘြား အား ပံုစံ အမ်ိဳး မ်ိဳး နွင္႔ ဓါတ္ပံုရိုက္ ေပးေနသည္။ သူ့ ဓါတ္ပံု ပစၥည္းမ်ား ထည့္ သည့္ အိတ္ ကို က်မအား လွမ္း ေပးျပီး သူ နွင္႔ ဘြား ဘြား က်မ နွင္႔ အ နည္း ငယ္ အလွမ္း ေဝး သြားသည္။ တမင္ တ ကာ လား ။ မေတာ္ တဆ လား က်မ ေဝခြဲ မရခင္ ဘြား ဘြား ကို ထား ခဲ့ျပီး သူ က်မထံ ေျပးလာသည္။ မ ကို က်ြန္ေတာ္ နွင္းဆီ ပန္း ေလး လာေပး တာ ပါ။

စူးရွ ေတာက္ပ ေနသည့္ သူ့ မ်က္ဝန္း နက္နက္ေတြ ကို က်မ ေတြ႔ လိုက္ ရရင္ပဲ သိမ္ေမြ႔နက္ရွိဳင္းလြန္းၿပီး ဟန္ ေဆာင္ျခင္း ကင္းမဲ့သည္ကို က်မသိလိုက္သည္။ က်မ သည္ ၊ ေယာက်ၤား တေယာက္ ၏ နွလံုးသား ရဲတိုက္ တခု ကို တံခါးေသာ႔ ဖြင္႔ၾကည့္မိသည္။ က်မ ကဲသို့ ပင္ သူသည္ လည္း ပိတ္္ထား ေသာ က်မ၏ နွလံုးသား ရဲတိုက္ တံ ခါး တခ်ပ္ အား ေသာ့ ဖြင့္ၾကည့္ လိုပါ လိမ့္ မည္။ က်မ ျမင္ မိေသာ အျမင္ နွင္႔ က်မ ကို သူ ျမင္သည့္ အျမင္ မ်ား နွစ္ဦးလံုး၏ နွလံုး သား လွ်ိဳ႔ ဝွက္ ခ်က္ ေတြ က တူညီခ်င္ မွ တူညီပါ လိမ့္ မည္။ သူ့ ဘက္က အျမင္ ဘယ္သို့ ရွိမည္ကို က်မ မသိနိုင္ေသာ္ လည္း က်မ ၏ ပိတ္ထား ေသာ နွလံုးသား တံခါး အား အနည္းငယ္ ဖြင္႔ ေပးလိုက္မိ သည္ ကေတာ့ သူ ၏ ရိုး သား ေျဖာင္႔မတ္ျခင္း နွင္႔ ပရဟိတ စိတ္ေတြ ကို ေလးစားျခင္း က စတင္လာခဲ့သည္ ကို ေတာ့ က်မ အခိုင္အမာ ေျပာႏိုင္ပါလိမ္႔ မည္။

သူ နွင့္ ဘြားဘြား က်မ အနား ေရာက္လာခ်ိန္တြင္။ ပါးနပ္သည္႔ ဘြားဘြား က က်မဆံပင္ေတြေပၚမွ နွင္းဆီနီကို တခ်က္ၾကည္႔လိုက္ၿပီးၿပံဳးေယာင္ျပဳသည္။ က်မ ပါးျပင္သည္ ပန္းနုေရာင္ရွက္ ေသြး သန္းသြား ေလသလား။

က်မ တို့ ဂူေျပာက္ႀကီး ဘုရား အား လွည့္ လည္ၾကည့္ရွဳ ေနရာ မွ သူ က ဂူေျပာက္ႀကီး ဘုရား နွင္႔ ပတ္ သက္ သည့္ သမိုင္း ကို ရွင္းျပေနသည္။
ဝက္ႀကီး အင္း ဂူေျပာက္ႀကီး ဘုရား က ကြမ္းေတာင္ ဟာ၊ ဗုဒၶဂါယာမွာ ရွိ တဲ့ မဟာ ေဗာဓိေစတီ ကြမ္းေတာင္မ်ိဳး ေလ၊ အဲဒီ ထဲ မွာ ငါးရာငါးဆယ္ ဇာတ္ေတြ ေရးျခယ္ ထား တယ္။ ၁၈၉၉ မွာ ျမန္မာျပည္ ကို ေရာက္လာ တဲ့ ဂ်ာမန္ လူမ်ိဳး ေဒါက္တာသိုမန္း ဆိုတဲ့ သူက ပုဂံ လက္ရာ ေတြ သယ္ယူသြား တာ ေၾကာင့္အဲဒီ ကြမ္းေတာင္ မရွိေတာ႔ဘူး။ မွတ္တမ္း ေတြက ဂ်ာမန္လူမ်ိဳး ေဒါက္တာ သို မန္း ခြာယူ သြား တယ္လို့အခိုင္အမာ ဆိုထား တယ္။ ၁၈၉၉ ခုနွစ္က ျမန္ မာ နိုင္ငံ ကို အဂၤလိပ္ သိမ္းျပီး စ ဆို ေတာ့ ေရွးေဟာင္းအႏုပညာ ဥပေဒျပဌါန္းခ်က္ က လည္း မရွိ ေသး ဘူး။ က်ြန္ေတာ္ တို့ ျမန္မာလူမ်ိဳး နဲ့ ျမန္မာျပည္ ဟာ သူ့ က်ြန္ ျဖစ္ခဲ႔ရတာ ရင္နာစရာ ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ။ အဲဒီ နိုင္ငံ ျခား သား ေတြ ဟာ ေရွးေဟာင္း ပစၥည္းသူခိုးေတြ ပါ ဗ်ာ။
သူ က ဟိုး အေဝး တေနရာသို့ စိုက္ၾကည့္ ရင္း ေလးေလး နက္နက္ ေျပာေနသ ကဲ့ သို့ ဘြားဘြား က ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ ရွိကာ လူငယ္ ဆိုေသာ္လည္း ဗဟု သု တ ၾကြယ္ဝ စြာ ေျပာေနသည္ ကို သေဘာက် ေနပံုရသည္။

က်မ ကေရာ။ သူ့ အေပၚ ဘယ္လို မွတ္ခ်က္ေတြ ေပးမွာလဲ။ အမ်ိဳးသမီး အမ်ားစုသည္ မိမိ၏ ဘဝ အာ မ ခံ ခ်က္ အတြက္ ေပးနိုင္ သူကိုသာ အဓိက ေရြးျခယ္ တတ္ၾကသည္။ ထိုအထဲတြင္ သူ မပါ နိုင္ပါ။ သူ သည္ မ သပ္ ယပ္ေသာ ဆံပင္ ေတြ နွင္႔ အဝတ္ အစား ဖရို ဖရဲ ဝတ္ ကာ ဘဝ ကို ေဒါင္က်က် ျပားက်က် ေနတတ္ ျပီး သူ့ ေဘး တြင္ စာအုပ္ေတြပံုကာ သူ့ ယံုၾကည္ခ်က္ သူမွန္ သည္ဟု ထင္ေသာ အလုပ္မ်ား ကို စူးစူးနစ္နစ္ လုပ္ ေန တတ္ သူ ဓါတ္ပံုေတြ လိုက္ရိုက္ ေနတတ္ သည့္ လူငယ္ တ ေယာက္ ပါ ပဲ ေလ။